De Langste Dag (107 km)

Met een verwijzing naar de historische datum vanochtend vertrokken uit ons chauffeurshotel. Dat hier nog nooit een reallife soap van gemaakt is, is onvoorstelbaar. Misschien is het dat wel, maar weten wij dat niet. Overigens is Spanje wel het land van de soaps (sopas). Overal staat de televisie aan en iedereen man, vrouw, jong, oud kijkt. Altijd naar een soap.Alle ingrediënten zijn hier in het hotel aanwezig. Bijzondere mensen, gebeurtenissen die het leven uitvergrotend laten zien en een vaste bezetting achter de bar die het allemaal aankan. We eten hier tussen Spanjaarden, Roemenen en Bulgaren. Het chauffeursgilde is internationaal van samenstelling. Lang niet iedereen slaapt in het hostal. Voor velen is de 30 Euro nog te veel. Zij slapen in de cabine en komen alleen douchen. Bier wordt er ook gedronken en niet weinig. Hopelijk hebben ze lange rustpauzes. De chauffeurs die wij spreken, nou ja spreken, het is moeilijk communiceren door de taalbarrière, vinden ons volledig loco. Om met de fiets dergelijke afstanden af te leggen. En te gevaarlijk ook. Wij doen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Maar er zijn momenten dat wij het natuurlijk zelf ook loco vinden. Zulke afstanden, zo lang van huis. In de loop van de ochtend komen we een fietser uit Hengelo tegen. Voor het eerst deed hij een lange fietstocht. Vanuit Hengelo naar Sevilla en terug naar Girona. Goed om te weten dat wij niet de enige gekken zijn. Hij fietst alleen. Dat was te merken inderdaad. Na 5 weken word je dan niet spraakzamer. Het mooiste aan reizen is toch het delen van ervaringen. Daarom is het zo fijn om getweeën te reizen. En daarom is het ook zo fijn dat er mensen meelezen met de blog en reageren. Delen is ook hierin vermenigvuldigen van ervaringen. Terug naar ons chauffeurshotel. Tableau de la troupe: tafeltjes met groepjes chauffeurs. Delen hun ervaringen. Soms verstaanbaar. Soms aan de gebaren te duiden waar ze het over hebben. Mannenwereld. Als er al vrouwen binnenkomen worden die door iedereen direct opgemerkt, zullen we maar zeggen. Een enkele vrouw is er beroepsmatig. Een heel iel chauffeurtje, haartjes netjes gekamd gaat er met een stevige vrouw vandoor. Naar de cabine met je concubine. En de barman ziet alles. Houdt alles in de gaten en zorgt ook nog eens op tjd dat wij ons menu krijgen. Datzelfde geldt voor het ontbijt de andere ochtend. Niets is te ingewikkeld. Ook niet als een van ons een ongebruikelijk broodje wil. Wenkbrauw omhoog en het wordt geregeld.
Wij vertrekken voor weer een prachtige rit. Alles blijft heel. Wat ook wel weer eens prettig is. Het vaste ritueel van inkopen doen, barretje zoeken, onderweg broodje eten. Het wordt het ritme van een vrachtwagenchauffeur. De afstanden zijn er ook naar. We hebben nu 900 km weg en zijn op ruim een derde van onze fietsdagen. Op 14 juni willen we uiterlijk in Sevilla zijn om de pelgrimsroute naar Santiago te kunnen starten. Dat betekent dat we keuzes moeten maken. De tocht bestaat eigenlijk uit drie delen. De weg naar Andalusië. Eigenlijk loopt die op zijn einde. Dwars door het rurale Spanje hebben we dit land beter leren kennen. De prachtige landschappen, de aardige en toegankelijke mensen. De ontspannen sfeer vooral. Ook de constatering dat Spanje nog niet uit de economische crisis is. Het tweede gedeelte van onze tocht is een rondrit langs de prachtige steden die Andalusië te heeft. We kunnen ze niet allemaal zien. Morgen bespreken we onze definitieve route. Niet te vroeg besluiten. Op de fiets kan alles weer anders zijn. Het derde gedeelte is de pelgrimstocht naar Santiago.
Vandaag weer het Spanje in zijn volle glorie gezien. Van de vlakke leegheid van La Mancha trekken we de provincie Murcia binnen. Het wordt geaccidenteerd en een uur later rijden we in de Sierra de Alcaraz. Een prachtig en groen gebergte. Alcaraz zelf als Middeleeuws middelpunt met het klassieke Plaza Mayor. En een mooie en op het slot lastige beklimming naar 1300 meter. We eindigen in Riopar en kunnen daar een huis huren voor een nacht. Niet slecht. Wij zijn heel gebleven, de fietsen ook. Hoewel een van de Via Verdes zodanig slecht was dat we maar op de regulier weg zijn gaan rijden. Was net zo mooi. Net zo mooi als morgen hopelijk weer wordt. Hasta mañana.