Van fietser naar wandelaar

Gisteren een beetje door Segovia geschooierd. Het is echt een hele mooie stad en heeft een indrukwekkend groot en lang aquaduct. Natuurlijk de kathedraal bezocht, maar me onthouden van de specialiteit van Segovia. Het speenvarken. Ze liggen in menig restaurant in de etalage. Niet dat ik iets tegen een speenvarken heb en dat ik niet veel kan eten, maar een heel speenvarken is me net iets te veel van het goede. Het ziet er wel lekker bourgondisch uit.

Nog even terugkomend op mijn gids Alberto. Tijdens het fietsen naar Segovia wees Alberto ineens naar de bergen en zei "La Mujer Muerta', hetgeen betekent de dode vrouw. Ik dacht in mijn onschuld dat hij vertelde dat zijn vrouw in de bergen was omgekomen en dat hij nu ineens heel ze levensverhaal zou gaan vertellen. Ik vond het een beetje ongemakkelijk, maar vroeg hem toch of hij nu helemaal alleen was. Waarop hij mij niet begrijpend aankeek en vertelt dat hij een vrouw heeft en twee dochters en een zoon. Ik dacht ik zal het wel verkeerd verstaan hebben. Maar een paar minuten later wijst hij weer naar de bergen en zegt weer "La Mujer Muerta". Dus ik vraag wat hij bedoelt, maar ik krijg natuurlijk een heel verhaal waar ik niks van snap. Ik heb het maar op internet opgezocht en het blijkt dat een deel van de berg lijkt op een opgebaarde vrouw, "La Mujer Muerta". Ik heb er een aantal foto's van genomen en met enige fantasie kan je het er wel in zien. Natuurlijk zijn er ook allerlei fabels aan verbonden, als zou het een echte vrouw zijn, maar die geloof ik natuurlijk niet.

De afgelopen dag was ook een dag van bezinning. Ik stond voor de keuze om nog 110 km te fietsen, waarbij ik begon met een klim naar ruim 1800 meter die ongeveer 5 a 6 uur zou duren, of de bus te pakken die me binnen 1 uur en 10 minuten in het centrum van Madrid zou brengen. De keus was snel gemaakt, ik kocht een buskaartje. Voor 4,19 euro ben ik met fiets en al in Madrid.

Zo komt het dat ik vandaag al om 14.00 uur in onze hotelkamer ben. Ik had een hotel geboekt vanaf a.s. dinsdag om samen met Yvonne de tijd in Madrid door te brengen, maar ik heb een eenpersoonskamer voor twee dagen bij geboekt in hetzelfde hotel. Als ik me bij de receptie meld, krijg ik te horen dat ik voor hetzelfde geld alvast de tweepersoonkamer krijg die ik met Yvonne heb. Dat scheelt me weer verhuizen straks en de kamer is ook veel luxer. Het is namelijk de kamer op de bovenste verdieping met een dakterras, vanwaar ik nu ook de blog aan het bijwerken ben. Het is hier nog ruim boven de 20 graden.

Onderweg in de bus heb ik gezien dat Real Madrid vanavond thuis speelt. Dat lijkt me leuk om een keer mee te maken. Als ik de man van de receptie vertel dat ik daar heen wil gaat hij gelijk voor me zoeken op internet. Hij heeft slecht nieuws. Vanwege Corona zijn er maar een beperkt aantal kaarten beschikbaar en deze zijn allemaal uitverkocht. Omdat er deze week ook Champions league gespeeld wordt, vraag ik hem of Real Madrid daar nog kaartjes voor heeft. Maar helaas speelt Real uit in Milaan. Hij heeft nog wel een optie voor Atletico Madrid woensdagavond, maar dat kan ik Yvonne niet aan doen op haar eerste dag weer samen. En al zou ik dat wel kunnen, ook deze wedstrijd is uitverkocht.

Toch besluit ik om naar het stadion te gaan. Wie weet zijn er kaartjes die op de zogenaamde "zwarte markt" verkocht worden. Het stadion van Real is ruim 7 km van mijn hotel verwijderd. Maar omdat de wedstrijd om 9 uur begint, besluit ik om er heen te lopen. Bij het stadion aangekomen, rond half 7, ga ik ergens op een stoepje zitten om te kijken wat er gebeurt. Al snel komt er een oud mannetje, zonder tanden in zijn mond, die "Tickets, tickets" fluitsert. Ik vraag of hij ze heeft, maar dat blijkt niet het geval. Maar hij heeft wel een vriend die ze heeft. Er komt een spaanse sumo-worstelaar op 2 krukken aan en die zeg dat hij tickets heeft. Ik moet hem even volgen. Hij loopt op zijn krukken naar een vreemd stel gasten, waarbij ik me al erg ongemakkelijk begin te voelen. Hij haalt een kaartje uit zijn zak en geeft dat aan mij. Het kaartje ziet eruit als een kaartje zoals je dat vroeger ook had bij een voetbalwedstrijd, maar er staat geen prijs op, geen datum en er zit geen controlestrookje aan. Ik zeg hem dat ik het niet wil omdat ik denk dat het vals is. Hij is verbolgen, maar ik denk "ik moet hier snel wegwezen". Als ik een straat verderop weer mijn kansen afwacht zie ik steeds groepjes die gezamenlijk kaartjes aan de man ptoberen te brengen. Het gaat er allemaal zeer duister aan toe en blijkbaar hebben ze ook geen fysieke kaarten meer, maar zijn het allemaal QR-codes die als kaartje worden gebruikt. Dit maakt het voor mij nog schimmiger. Zo'n code kan je wel aan 10 verschillende mensen geven. En ik ben bang dat als je verhaal gaat halen, je (ik) weinig uitricht tegen zo'n groep. Ik probeer het nog even bij een paar oude mannetjes, die gezellig staan te keuvelen en naar het stadion staan te kijken, in de hoop dat zij gaan en misschien een kaartje over hebben. Maar zij komen ook alleen maar even sfeer proeven. Ik besluit om maar weer richting hotel te gaan.

Al met al heb ik vandaag weinig gefietst, maar wel bijna 30.000 stappen gezet. Als ik bij het hotel mijn verhaal over de kaartjes aan de receptionist verteld, zegt hij dat ik er goed aan heb gedaan om geen kaartje te kopen. Dit omdat er veel valse kaartjes worden aangeboden. Misschien een andere keer beter.

Zo is ook ineens een einde aan mijn fietsreis gekomen. Ik moet zeggen dat ik het qua weer heel erg heb getroffen. Ik heb maar 1 uur regen gehad op de fiets, maar dat was dan ook wel gelijk heel veel. Daarnaast was het prachtig fietsweer en was het opnieuw heel bijzonder om twee weken alleen op pad te zijn. Ik heb helaas weinig andere fietsers ontmoet, hetgeen de verhalen nog wel eens wil opleuken, maar opnieuw voldoende beleefd om over te schrijven. Ik wil jullie ook allemaal hartelijk bedanken voor jullie reacties, want ondanks dat ik de blog hoofdzakelijk voor mezelf schrijf, is het fijn om te weten dat jullie me volgen en geinteresseerd zijn in mijn belevenissen.

Wie weet tot een volgende keer, of misschien komt er nog een klein stukje over mijn dagen samen met Yvonne.

P.S. Kijk voor de foto's van Segovia en "La Mujer Muerta" bij het vorige verhaal.