Aflevering van Ik Vertrek? (70 km)

Vandaag wat later vertrokken. Met kleine pijntjes hier en daar en het toch wel voelen van enige vermoeidheid niet onwelkom. Komende dagen moeten we onze etappes wel weer plannen om in plaatsen met voorzieningen uit te komen. Vandaag dan dus een rit naar A Gudina. Niet lang, maar toch wel aardig wat klimwerk. Bijzondere is ook dat we vandaag Galicië binnenkomen. Het mystieke, eigenzinnige Galicië. Eigen taal, eigen cultuur. Hier is de gitaar niet het nationale muziekinstrument, maar de doedelzak. Na een lange tunnel is het zover. Terug in Galicië. Zo voelt het na twee jaar. Het is groen, het is ruig, het is gesloten. Bij aankomst in a Gudina vinden we snel een goedkoop maar schoon hostal. Bijna gelijktijdig komt een loopster aan. Zo vermoeid dat ze nauwelijks kan aangeven waar ze vandaan komt. Ze tekent een denkbeeldige S. Uit Zweden. We hebben met haar te doen. Wij, wel redelijk uitgerust, gaan het dorp in. We zijn net niet getuige van een verkeersongeval. Een onhandige manoeuvre heeft geleid tot blikschade aan beide auto's. Zoals alles in Spanje wordt dit enorm opgeblazen. Van een zakelijke afdoening is geen sprake. Voordat überhaupt de schadeformulieren op tafel komen zijn we een uur verder. Een van de omstanders komt aan ons tafeltje uitleggen hoe 'rotto' een van bestuurders is. Hij gebruikt voor de situatieschets mijn bril, mijn telefoon en de bak met servetjes. Alsof een internationaal oordeel de zaak zou kunnen beslechten. Hij kijkt ons verwachtingsvol aan. Wij wijzen op de telefoon en zeggen dat die echt heel 'rotto' was. Tevreden loopt hij weg.
A Gudina is een klein dorp. Desondanks een grote variëteit aan eetgelegenheden. Van kleinere bars tot en met grotere restaurants. Wij kiezen voor el Bufalo. Niet alleen vanwege de waardering op internet. Die is overigens uitstekend. Maar het prikkelde ook onze nieuwsgierigheid dat een van de reviews meldde dat men in het Nederlands werd aangesproken. Dat blijkt ook zo te zijn. Carlos en Angelique hebben sinds een jaar of negen een restaurant in dit dorp. Zijn ouders komen hier vandaan. Daar wonen ze nu bij in. En Angelique heeft haar hart verpand aan Carlos. Dus....
Toeval of niet, de bestuurster van de auto die wij als 'rotto' hebben geduid is keukenhulp bij el Bufalo. Hoop dat dat haar beter afgaat.
Het eten is uitstekend. Carlos, uiterlijk van een Mexicaanse profvoetballer, wel een verdediger dan. Angelique afkomstig uit Ede. En je krijgt het meisje wel uit Ede. Maar Ede niet uit het meisje. De romantiek is schijn en buitenkant. Er moet hard gewerkt worden. Het restaurant is 4 maanden per jaar open. Dan moet het geld verdiend worden voor het hele jaar. Is lastig. Door de concurrentie zijn de prijzen laag en de marges klein. De leveranciers zijn onbetrouwbaar. In de overige maanden is het zaak hier en daar bij te springen en onderhoud te plegen. Het beeld van Carlos de Spanjaard over zijn landgenoten is weinig positief. Lui en houden graag hun hand op bij de ouders. Het is de avond van San Juan. Spanje feest. In A Gudina niet uitbundig, maar toch. In el Bufalo weet een gezelschap van 8 vrouwen er in een uur tijd een bende van te maken. Arme Angelique, die staat tot diep in de nacht schoon te maken. Aan tafel wordt Lambrusco gedronken. Waar gebeurt dat nog? We praten nog even na en zeggen toe morgen in el Bufalo te komen ontbijten. Hasta mañana zeggen we tegen Carlos en Angelique