Schikgodinnen (85 km)

De Stoïcijn neemt het leven zoals het is en komt. Probeert zijn invloed te nemen op de veranderbare zaken en beschouwt de rest als een gegeven. Het lot laat zich niet sturen. Het lot stuurt. Bij het opstaan is het koud en het waait. Het lot is ons gunstig gezind, want het betekent dat de wind is gedraaid en vanuit het noorden komt. Windkracht 4 is een geschenk van onze Schikgodinnen. En we nemen het dankbaar aan. Niet nadat we ons hostal hebben verlaten en aangeschoven zijn voor het ontbijt. De eigenaar die we gisteren vooral hebben zien drinken, kaarten en eten vertoont zowaar enige economische activiteit. Dat is totdat zijn vrouw binnenkomt en hij ogenblikkelijk elk werk laat vallen. In het Zuiden is er nog weinig veranderd. Zijn vrouw blijft overigens in alles uitstralen dat zij meer van het leven had verwacht. Vertrokken dus met de wind in de rug. Het niet afdoende fietsersontbijt is onderweg aangevuld met een aanslag op de winkelvoorraad in Tebar en we vliegen de kleinere dorpen voorbij. Geen tweede Pinksterdag hier. Vieren we alleen in Nederland. Voor zover er op die tweede Pinksterdag iets te vieren valt. Komen de Tongen dan opnieuw naar beneden?
Grote plannen vandaag. Parcours en windrichting maken dat we zo'n 140 150 km willen afleggen. We rijden nu weer op een soort fietspad, want bij Casas de Benitez rijden we het pad op naast het kanaal van de Taag naar Segura. Prachtige fietsweg. Goed wegdek. Geurende pijnbomen. Hiervoor is fietsen gemaakt.
Totdat de Schikgodinnen anders besluiten. Al het goddelijke gaat in drieën. Zo zijn er van de Schikgodinnen ook drie. Een spint de levensdraad, de ander deelt uit en de derde heeft een schaar en gebruikt die voor een onomkeerbaar resultaat. Dit keer echter blijft haar interventie beperkt tot weer een spaakbreuk. Een vertrouwd geluid inmiddels. De reactie van ons Stoicijnen is ook conform het draaiboek. Waar zit volgens internet de dichtstbijzijnde fietsenmaker en hoe komen we daar? Stuur dus omgekeerd en onderweg naar la Roda. Een, naar blijkt, lelijke handelsstad. Via de locals vinden we twee fietsenzaken, beide dicht. Het is siësta. Tijd voor andere zaken. Wij zoeken een kroeg om de tijd te doden. Waar Don Quijote windmolens wilde doden, doen wij dat met de tijd. Beide onmogelijk. Dus we ondergaan de tijd. Geeft nog wat gelegenheid om in La Mancha Don Quijote en zijn schepper te memoreren. Cervantes is in het Spaans taalgebied een van de belangrijkste schrijvers. Niet alleen vanwege zijn bekendste werk, maar door zijn gehele oeuvre. Begonnen als romantisch schrijver met La Galatea, geïnspireerd op het verhaal van Pygmalion, die zijn droomvrouw beeldhouwde, en als dank voor een goed leven werd door de godin van de liefde letterlijk het leven in zijn fantasie geblazen. Mooie stap naar de wereld van Don Quijote die ook in een fantasie leefde. Zo sterk dat hij langzaam iedereen hier in mee nam. Cervantes bracht de ironie in de literatuur en de typologieën. Zonder de lange slanke Don en diens dikke kleine knecht geen Laurel en Hardy, geen Mini en Maxi, geen Bassie en Adriaan. Het westelijk cultureel erfgoed zou hier toch ernstig onder lijden nietwaar. Dat zijn zo van die gedachten terwijl je wacht op de fietsenmaker. Uiteindelijk komt hij. Niet om 4 uur, niet om half 5. Kwart over 5 komt hij vriendelijk aanrijden. Vraagt ons gelijk mee naar binnen en is 30 seconden later met de fiets bezig. Net als met tandartsen: fietsenmakers mopperen altijd over hun voorganger. Zo ook deze. Spaken zijn veel te veel onder spanning gebracht. Hij spaakt het hele wiel. Haalt het slagje eruit en maakt ons voor 15 Euro gelukkig, want we kunnen verder. Ondertussen rijpt bij ons het idee om een app te maken met en voor alle fietsreparateurs. Met een route mogelijkheid en een review functie. Idee is al gedeponeerd. Wij fietsen nog een uurtje en vinden onderdak in een chauffeurshostal in Barrax. Daarover morgen meer. Hasta mañana.