Catalaanse Charme (90 km)

We zijn vertrokken.Gisteren vanaf Zestienhoven. Niets Rotterdam The Hague Airport. Gewoon vanaf Zestienhoven. Natuurlijk voelt het bevoorrecht om weer zo'n reis te mogen maken, maar we laten ook mensen achter. Vijf weken is een lange periode. En omdat je nooit twee keer in dezelfde rivier kan stappen, zal niet alles hetzelfde zijn bij terugkomst. De wereld stolt niet door ons vertrek. Gisteren laat in Girona aangekomen. Geslapen en gegeten in zo'n typisch vliegveldhotel. In een restaurant gegeten dat veel weg had van een Amerikaanse diner. Plukje Fransen, wat luidruchtige Amerikanen. Dat was het. Koude macaroni als voorgerecht.

En net als in zo'n echte diner stopt er een politieauto en komen er twee agenten een hapje eten. Een glas wijn moet kunnen. Ze zullen klaar zijn geweest met hun dienst. Wetende dat er zo goed over je gewaakt wordt door Hermandad hebben we heerlijk geslapen. Het ontbijt was berekend op fietsers. Dat vind je niet vaak in het zuiden.

Het vinden, hervinden van onze reisroutines gaat niet vanzelf. Het inpakken, het klaarmaken van de fietsen. Het voelt allemaal nog wat onwennig. De eerste kilometers ook. Voelen en luisteren of de fietsen de reis goed hebben doorstaan. Geen tikjes. Geen bijgeluiden. Bij zo'n fietsreis heb je tres amigos. Je fietsmaat, je fiets en je zitvlak. Voor alle drie moet je goed zorgen, dan zorgen de amigos ook voor jou.

Vanaf de eerste kilometers is het een prachtig landschap. Wat is dit Catalaans achterland mooi. Prachtige frisgroene bossen, in de diepte ruisende bergbeekjes en nauwelijks verkeer op overigens goed onderhouden wegen. Kortom een fietsersparadijs. Hier kan je toch zo een fietshotel beginnen. Vliegen op Girona en dan een prachtige fietsweek met een bezoek aan Barcelona tot slot. Businessplan volgt. Beetje klimbenen wel vereist. De hele dag gaat het op en af. Dus dat  is altijd meer en langer op dan af. Van zeeniveau klimmen we naar 1000 meter en dalen geleidelijk weer af. De zon schijnt, maar het is niet te warm. Een broodje op het plein, het menu del dia onderweg in Sant Hilari. Dat zijn de reisroutines die we wel weer snel oppakken. En het dagelijks leven in Spanje is nog steeds goedkoop. Zeker hier in het achterland. Angles, Osor, Villadrau, Seva en Tona waar we vannacht slapen. Het zijn alleraardigste plaatsjes. Geen spektakel. Wel charme. Onderweg veel fietsers, maar vooral racefietsers. Twee fietstoeristen aan het eind van de dag die ons tegemoet komen. Dat was het. Morgen naar de Montserrat. Hasta manana.