Naar de Heilige Bergen (65 km)

Gisteravond gegeten in la Ferreteria. De IJzerwinkel ja wel. Bijzonder smakelijk. Catalunya heeft naast de stad Barcelona en haar gelijkgenoemde voetbalclub ook haar gastronomische aantrekkingskracht. En onze pelgrimstocht begint pas vanaf Sevilla, dus wat let ons. De bediening van De IJzerwinkel leek wel gecast voor een slechte B-film. Vooral de ober had door kunnen gaan voor een Italiaanse huurmoordenaar. We hebben wel drie keer geantwoord dat het eten en de wijn (Priorat) uiterst smaakvol waren. Vannacht geslapen in het hostal Montserrat in Tuno. Niet dat we elke nacht willen slapen in de bestemming van de volgende dag. Het kwam zo uit. Vanochtend direct uit het vertrek een stevige klim naar 917 meter hoogte. Veel zondagfietsers, op de racefiets, op de mountainbike. En iedereen zwaaiend naar deze twee bepakte fietsers. Daar word je toch vrolijk van. Iedereen roept iets van eejoe naar ons. Wij hopen dat het een groet is.

En de natuur weer prachtig. Niet dat we dachten dat ze die vannacht zouden omwisselen. Maar zo groen, zo schoon, zo mooi. Op een plek onderweg zagen we aan de ene zijde nog de besneeuwde plekken van de Pyreneeën, aan de andere kant de bestemming, de gezaagtande bergrug van Montserrat. (Serra is latijn voor zaag). Voor Catalanen is deze plek heilig of tenminste zeer belangrijk. Niet alleen omdat volgens de overlevering Maria meerdere keren verscheen. Maar ook had deze plek een rol in de Catalaanse identiteit tijdens de Franco dictatuur. Het was de plek waar de Catalaanse taal en cultuur konden worden vastgehouden. Want ingrijpen in een klooster, een Benedictijner klooster in dit geval, was zelfs il generalissimo te gortig. De plek heeft ook iets magisch. Het bijzondere karakter van het gesteente. De lange klim er naartoe. En het was een erg lange klim en ook heel zwaar. Kilometers lang een stijging van 10% met wind tegen is stevig. Het sterkt je geloof zal de Benedictijn zeggen. Met dit weer, benauwd warm, zorgde het ook voor veel dorst. In deze dagen nemen we 5 tot 6 liter vocht tot ons. En ja daar zit ook het bier en de wijn in na afloop, maar dat deden de Middeleeuwse pelgrims ook. Goed voor de moraal.

Catalanen, het is een apart volk, letterlijk, want het is een autonome regio, welvarend en onderweg naar een bestaan als onafhankelijke republiek. 7,5 miljoen trotse mensen. Trots op hun cultureel en landschappelijk erfgoed. Nergens zoveel natuurparken en ecotoerisme als in Catalonië . En nergens zoveel getrimde baarden als in Catalonië. Iedereen heeft hier een getrimd baardje. Net iets meer dan Danny Blind, maar minder dan een hipster. Een beetje intellectuele Catalaan heeft een goed bijgehouden tuintje op zijn kin. Onderweg naar Montserrat hebben we nog wel mee kunnen genieten van de Giro overwinning van Tom Dumoulin. Geen gezeur meer over het poepje van Tom. Zoals de Italianen altijd zelf zeggen. Vincere basta. Het gaat om de overwinning. Niets anders telt.

Aangekomen in Montserrat blijkt het een enorm complex te zijn. Bestaande uit een kerk, een klooster een heiligdom. De Zwarte Madonna is omgeven door vele bewonderaars. Net als in Rocamadour worden er vele krachten toegekend aan het aanraken aan, bidden tot de Madonna. Morgen gaan we op bezoek.De prachtige kerk hebben we gezien. Het was een zware dag. We blijven hier slapen. De Zwarte Madonna zal vast over ons waken. In het hotel-restaurant vullen we onze koolhydraten aan door als voorgerecht macaroni te nemen en als hoofdgerecht de paella. Wij blijven voor een verenigd Europa. Maar raken wel in gesprek met twee Amerikanen, of beter New-Yorkers. Overgekomen voor een dagje Madrid, een dagje Barcelona, maar toch een spirituele nacht willen. Het is ze gegund. Het T-woord is niet gevallen.

Hasta manana.