Spaanse Delicatesse.(70 km)

Vanochtend staan we om 7 uur buiten. Fietsen zijn keurig klaargezet door onze uitbater. En terwijl de schoonmaakploeg de rotzooi van gister nog aan het opruimen is, is het heerlijk om met deze temperatuur te fietsen. En een stuk gezonder. Het is nog steeds de Extremadura. De rijkdom is hier wel een beetje over. Veel wat kleinere dorpen. Minder voorzieningen. Veel landarbeiders. Weinig jongeren. Allemaal naar de grote steden getrokken. En de mensen zijn wat hoekiger. Niet onvriendelijk, verre van. Korte, zakelijke, afgemeten antwoorden. Het is vandaag een tussenetappe. We hebben het zo uitgerekend dat we woensdag over een week in Santiago kunnen zijn. En nu in twee keer twee etappes naar Salamanca en Zamora kunnen rijden. Mooie beloftevolle steden. Halverwege de etappe vandaag een tussenstop. Geen menu del dia deze keer. Maar een broodje. Broodje kaas voor Ronald. Broodje vlees voor Wijnand. De Spaanse horeca is er al op ingesteld. Helaas deze tent niet. Ook hier weer een zwembad trouwens maar leeg . De herbergier heeft een zigeunerlook. Nog versterkt door de klagerige toon van de flamenco muziek. De hier aanwezige types passen bij de entourage. Geen ham, geen bacon stelt de zigeunerherbergier. Dan maar iets anders van het varken . De Morro. Aannemende op het uiterlijk dat dit buikspek is. Wel vet blijkt bij het consumeren. Erg vet. Zo erg dat zelfs Wijnand het broodje deels laat staan. Voor iemand van wie het bord over het algemen zo weer de kast in kan opmerkelijk. Later op de dag wordt het duidelijker als we toevallig de vertaling tegenkomen op een restaurantreclame. Morro is snuit. Het was een broodje varkenssnuit. Een delicatesse hier. Maar dan wel slechts geschikt voor de Spaanse smaakpapillen. Wijnand heeft er nu nog last van. We rijden vanwege de toch weer doorkomende hitte een beperkt parcours. We stoppen in Galisteo. Een alleraardigst plaatsje met een van verre zichtbare stadsmuur en toren.
Varkenssnuit. Altijd lekker . Hasta mañana.