18 juni Places to leave (96 km)

Er zijn places to be and places to leave. Oloron Ste Marie is van het tweede soort. Gelegen op het kruispunt van wegen en aan de voet van de Col du Somport verwacht je een bruisende stad. Rien, nada, niets. Oloron is groezelig, verweerd en smerig. Het hotel waar we slapen is groezelig, het cafe waar we een dood biertje dronken is groezelig en het enige vindbare restaurant waar meer mensen aanwezig waren dan de bediening was ook groezelig. Vanochtend begon de dag desalniettemin veelbelovend. We verlieten Maubourguet met goede zin, het dorp heeft namelijk niets om te blijven en bij de eerste beklimming halen we eerst Noud in en later Daniel. Noud komt uit Den Bosch, is eigen baas, een heeft de tijd genomen om naar Santiago te fietsen, hij is zwaarbepakt; nog zwaarder bepakt is Daniel, nochtans een ervaren fietser. Daniel is vertrokken uit Brugge en fietst naar Lourdes om daar vandaan de Katharenroute te nemen tot aan de Middellandse Zee en dan terug omhoog naar huis. Een echte ronde van Frankrijk. Daniel is met pensioen en trekt zijn eigen lijn en tempo. Hij vertelt het verhaal van de Deen die hij is tegengekomen die vanuit Malaga naar boven is gefietst, de Camino heeft gelopen en nu onderweg is naar de Noordkaap. Daarna fietst deze Deen naar Instanbul. Hij heeft alles verkocht  en ziet wel. Freedom is just another word for nothing left to lose. Het weer is prachtig en via goede wegen, zo niet prachtige wegen komen we in ons ritme. Het ritme van fietsen, bakkertje, tweede ontbijt om een uur of 11, fietsen, koolhydraatrijke maaltijd rond een uur of 2 fietsen en onderweg veel drinken. En ondertussen kijken, ruiken, proeven van de omgeving. We naderen Pau en zien in de verte de Pyreneeën, donker, dreigend, maar ook verleidelijk. Na Pau, worden de klims langer en zwaarder. Maar nog steeds goed te doen. Tussen Pau en Oloron misschien wel een van de mooiste trajecten van de afgelopen dagen. Brede, stille wegen met veel uitzicht en fantastisch asfalt. Zo snel is een fietser al tevreden.

In Oloron bijna geen onderdak te vinden. Uiteindelijk vinden we het Hotel de France. De kamers zijn goedkoop en in het halfduister lijkt het nog wel wat. Die schijn laat het hotel snel van zich afvallen. We mogen de fietsen in de grote eetzaal zetten (logisch), alles kraakt en piept (bij ons overigens ook), alles ruikt muf ( wij verkeren in de veronderstelling dat de gelijkenis hier ophoudt). Wij begrijpen steeds beter dat de overigens zeer aardige dame, die hier als patron door het leven gaat, ons eerst de kamers heeft laten zien;  willen jullie hier echt wel slapen? Ja, maar wel voor slechts één nacht. We krijgen de indruk dat die periode voor dit hotel ongewoon lang is en het veel vaker voor een uur wordt verhuurd. De warme blik naar ons van de dame op het terras moeten wij aldus als beroepsmatig duiden. Op het terras ook een echtpaar uit Veghel dat samen naar Santiago fietst. Beide met pensioen en gezegend met veel tijd, ze zijn al 6 weken onderweg. Zij willen morgen de Somport over. Wij rijden morgen door naar St. Jean. De weersverwachting voor morgen is slecht en de dag erna goed. Veel beter dus om dan een Pyreneeënpas over te trekkken. Op zaterdag hopelijk ook minder vrachtverkeer en via St Jean komen we ook in Roncesvalles. Dus a demain.