15 juni Travelling light and packing smart (88 km)

Het is vandaag de zestiende achtereenvolgende fietsdag. In de Tour of de Giro zouden de renners in opstand zijn gekomen, omdat er nog geen rustdag tussen zat, wij gaan echter stug door. Waarom eigenlijk, waarom reist een mens? Vanwege het intuïtieve blikverruimende effect, geeft de geografische afstand een andere kijk op plaats en tijd? Haalt reizen de dingen uit hun alledaagse verborgenheid? Een van de grootste filosofen Immanuel Kant heeft zijn stad, Konigsberg, nooit verlaten. Hij luisterde goed naar andere reizigers en hij liet vervolgens zijn gedachten de vrije loop. Reizen deed hij thuis.  Wij niet. Wij hebben wel het een en ander naar huis gestuurd. De afgelopen weken hebben we gebaad in luxe, een pelgrim onwaardig. Van die luxe hebben we ons ontdaan en per persoon een kilo of 8 aan bagage met La Poste naar Rotterdam laten sturen. In het postkantoor werden we allervriendelijkst door vier verschillende dames geholpen om de dozen te vouwen, onze bagage erin te doen en een etiket te schrijven. Er is veel verborgen werkloosheid in Frankrijk. Na elke handeling mochten we ook weer achter in de rij aansluiten. Maar het is gelukt. Ook de e-reader maar naar huis gestuurd, van lezen komt weinig. En zei Confucius niet dat één mijl reizen beter is dan 1000 boeken lezen? We hebben medelijden met de douanehond van dienst, niet alles wat we naar huis sturen is ongebruikt.

We verlaten Cahors met een laatse blik op de Pont Valentre, de brug waarvan gezegd wordt dat de bouwer zijn ziel aan de duivel had verkocht, daar onderuit probeerde te komen, maar de duivel vervolgens wraak nam door elke nacht af te breken wat overdag gebouwd werd. Vanochtend was de brug in ieder geval intact. De duivel had een slechte nacht.  De fietsen voelen als verderlicht. In Castelnau-Montratier trakteren we ons op het menu du jour. Via Moissac  komen we in de Midi-Pyreneeën, het departement Tarn-et-Garonne om precies te zijn. We rijden langs het Canal de Garonne, samen met het Canal du Midi de verbinding makend tussen de Middellandse Zee en de Atlantische Oceean. Het jaagpad langs het kanaal bevalt zo goed dat we te laat afslaan en van de route Langs Oude Wegen afdwalen. Op zoek naar een plek om te overnachten komen we bij Litjolie, de B&B van Olivier en Lies uit West-Vlaanderen. Twee jaar geleden gaven ze hun banen op in de ICT (Olivier) en als politieagent (Lies) en verhuisden ze met hun vier kinderen naar Lamagistere. Met geen enkele agrarische achtergrond, gespeend van groene vingers hebben ze de meloenenteelt van hun voorganger overgenomen. Ze staan ermee op de lokale markten, net als met hun aardbeien. Samen met de B&B is het economisch evenwicht tussen investering en opbrengst misschien nog niet hersteld, maar ach dat komt wel. A demain.