6 Juni En trois naar Troyes (115 km)

Gearriveerd  met zijn drieën gisteren, vandaag vertrokken met zijn drieën. Tot in Troyes (spreek uit: trwah) rijdt Dirk mee. Onderweg trapt hij nog wel zijn kettingkast in tweeën, maar een leraar bouwtechniek herstelt dat snel met een tie-rip. Troyes is een prachtige stad, hoofdstad van het departement Aube ( in de Champagne-Ardennen). Met Parijs heeft het een kenmerk gemeen, ook door Troyes loopt de Seine.  Troyes was vroeger een rijke stad en dat is nog steeds te zien, veel prachtige vakwerkhuizen, de kathedraal verdient superlatieven en de mensen zijn buitengewoon vriendelijk. De nog altijd courante maat troy-ounce ( de gewichtsmaat voor edelmetalen) komt hier vandaan. We bezoeken en trois de kathedraal St. Pierre, halen een stempel, drinken twee koffie met Dirk en nemen hartelijk afscheid. Althans afscheid, onderweg kom je elkaar vast wel weer ergens tegen. Op naar de volgende (grotere) stad met het vaste voornemen hier op korte termijn terug te komen, de streek is prachtig. Zeker ook de weg naar die volgende stad, Auxerre. We verlaten dus de Champagne streek en rijden met rugwind de Bourgogne in. Recht de Chablis in, met het goede voornemen vanavond de streek in het glas te proeven. Niet teveel uiteraard, want zo is de ridderorde van de Tempeliers, opgericht in Troyes, ook aan zijn eind gekomen (vandaar de naam drinken als een Tempelier). Onderweg komen we in Ervy-le-Chatel Erika tegen. Erika is Vlaamse, meer precies ze komt uit het Waasland, en is nu precies een week onderweg naar Santiago. Zij doet dat op een mountain-bike, met een kleine aanhanger met haar kampeerspullen hierin. Zij is de eerste niet-Nederlandse pelgrimganger die we tegengekomen en de eerste vrouw. Stoer en dapper. Erika is een vrouw met een verhaal, ze vertelt het niet, maar toch weer wel.

Zoals gebruikelijk wordt het bij ons weer een avondetappe, nog steeds zonder Mart Smeets. Want al jaren ben ik onbezoldigd voorzitter van de anti Mart fanclub, mijn vrouw is penningmeester. We hebben in totaal twee leden, maar dit geheel ter zijde. Tegen 19.30 rijden we Auxerre in, bekend van diezelfde Chablis en van die voetbalclub, waarvan de voormalige trainer de langst zittende was in de geschiedenis (ruim 30 jaar). Ja Fred Rutten, zo kan het ook. Via het 'maison de velo'  kunnen we in een of andere jeugdherberg met wandelaars en fietsers op kamers van 6 personen. Het vooruitzicht, beter nog de vooruitgeur kan ons niet bekoren en we weten toch nog een hotelletje te vinden. Een oude herberg waar vroeger de paarden werden verwisseld. Prima plek eigenlijk. We eten in de stad, hebben geen weet van de CL-finale (te aards voor pelgrims) hoewel we op afstand de Fransen horen juichen wanneer Juventus met een aantal Franse spelers in de gelederen gelijk maakt.

Tussendoor bewonderen we ook nog de kathedraal Sant-Etienne in Auxerre. Na het avondeten probeert de ober het eerst nog met een opgepimpte rekening en na correctie duidt hij een van de briefjes van 50 als vals. Met de vriendelijke toevoeging (in het Nederlands)  dat zijn gebit vals is en hij kan intekenen voor de orde van de Tempeliers gaan wij te bedde in de herberg. A demain.