7 juni Vivre mieux n'est pas vivre plus vite (65 km)

Met dit citaat in de titel uit een gebed dat we meekregen uit de kathedraal van Troyes openen we deze zondag, de achtste fietsdag en nu ruim 700 km onderweg. Er zijn kleine blessuretjes, maar geen groot malheur. De belangrijkste signalen komen vanuit het zitvlak. In het Belgische wielrennen is het gebruik dat de soigneur elke dag het achterwerk van zijn renners inspecteert op eventualiteiten. Wij hebben dat gebruik niet overgenomen. Vanuit eerdere ervaringen weten we dat het zitvlak ongeveer de waardegang doormaakt van het vlees  dat je op je bord in Frankrijk krijgt. Je kan kiezen bij het bestellen tussen saignant (leeft nog), a point ( kan alle kanten op, maar bijna altijd net niet) en bien cuit (=leer). Wij zitten (letterlijk) nog in de eerste fase.

Vandaag maar een echt doel: Vezelay. Het bedevaartsoord dat voor velen al eeuwenlang een tussenstation was voor de reis naar Santiago. Hier vandaan zijn ook een drietal kruisvaarten vertrokken. We rijden Auxerre uit langs het canal Nivernais, speciaal gegraven en aangelegd voor het vervoer van de schatten van de Bourgogne ( wijn, hout) naar Parijs.Tientallen sluizen maken het bevaarbaar. Bij elke sluis staat een identiek stenen huisje, genummerd. Hier woonden vroeger de sluiswachters, een uitermate eerzaam en eenzaam beroep, maar wel beloond met een stenen huis.  Het jaagpad is prachtig, de heuvels langs het kanaal mysterieus en ja hoor, daar is Kees weer. Elke keer als we hem tegenkomen zit hij op het terras. Hij fietst, lichtbepakt als hij is ook vrij snel. De Snelgrim hebben we hem al genoemd.

Na een paar stevige klims zien we Vezelay liggen op een heuveltop ( de eeuwige heuvel genaamd). Moet voor de middeleeuwse pelgrim een imposant en verlossend beeld zijn geweest. Verlossend, want eenmaal in Vezelay aangekomen zat je goed. Mocht jou toch iets overkomen op de gevraalijke tocht naar Santiago dan kreeg je de volledige aflaat en kwam je in het Paradijs. Toch een geruststellende gedachte.

Wat je vanaf een afstand vooral ziet is de toren van de Ste Marie Madeleine, de kerk genoemd naar Maria Magdalena, van wie de resten in de kerk aanwezig zouden zijn geweest. We halen een stempel ( gisteren Troyes, vandaag Vezelay) en bezoeken de kerk, mooi, groot, imposant. Commercialisering vindt overal plaats, dus ook hier, maar het valt nog binnen de perken. Zowel in de kerk, als daarbuiten. Geen tollenaars of geldwisselaars in ieder geval. Teruggelopen nemen we een biertje. Nooit doen terwijl je nog moet fietsen. De benen voelen als lood, de moraal als was en de hotels uitnodigend. We stoppen ermee en komen bij een prachtig hotel, helaas tegelijkertijd met een bus Franse wandelaars die allemaal een drankje willen, dat apart bestellen en apart afrekenen. De hoteleigenaresse blijkt een Nederlandse te zijn, al 30 jaar wonend in Frankrijk en getrouwd met een Franse kok (altijd beter dan een Zweedse). Samen hebben ze een goed lopend hotel, het wemelt hier overigens van de Nederlandse ( en Duitse) ingezetenen in de buurt. Ik begrijp dat wel. Heerlijk gegeten, flesje wit uit Vezelay erbij. We zijn gaan slapen in de wetenschap dat we de eerste van de grote bedevaartplekken hebben gehaald. A demain. Iedereen bedankt voor de reacties over de mail, de Whapp of n.a.v. ons blog. Van veel zaken willen wij ons los maken, niet van jullie, integendeel.