16 juni Born to be Wild in Condom (66 km)

Wij nemen afscheid van ons Westvlaams gastgezin. Lies gaat onze kamers kuisen. Olivier doet de kinderen en de meloenen. Vermeldenswaard is nog wel dat wij gisteren hebben kunnen genieten van het beste bier ter wereld. We zijn in een wijnland, maar waarom niet? Het gaat om Westvleteren 12, gebrouwen in de Sixtus Abdij in (uiteraard) Westvleteren. Een straf biertje van 12% dat staat. In het glas, in de mond en in het hoofd. We vertrekken met regen en tegenwind en het blijft onafgebroken regenen tot aan het middaguur. Het woord regenen is hier een eufemisme, de wegen staan blank, code oranje geldt overal. Maar kom, een pelgrim schrikt niet van een beetje nat. Als je over water kunt lopen, kun je er ook over fietsen. We hebben twee zwakke momenten, in het dorpje Miradoux stoppen we voor een kop koffie. De waard beschouwt zijn twee gasten slechts als een hinderlijke onderbreking van zijn Franse soap, zijn savon zeg maar. Op de vraag of we iets bij de koffie kunnen  krijgen verwijst hij naar de bakker ernaast. Dus daar maar de pains chocolat gehaald. Onze waard, gezegend met fors overgewicht, struikelt vervolgens drie keer bijna over zijn herdershond die toch al jaren op dezelfde plek ligt. Het is net een scene uit "allo, allo" 

We proberen het nog een paar uur op de fiets, als het zo hard gaat regenen dat zelfs auto's langs de weg stil gaan staan duiken we de supermarkt in, of beter gezegd de brasserie ernaast. Voor het menu du jour. Het wordt geserveerd door een dame, die zich gekleed heeft op de bezettting van de brasserie (mannen van de EDF, mannen uit de bouw, mannen die aan de weg bezig zijn, kortom mannen). Zij loopt op hakken die zo hoog zijn dat een gemiddelde pelgrim ze als wandelstok zou kunnen gebruiken en bij elke bocht in haar loop, moet ze zich vasthouden aan een tafel om niet om te vallen. Zie daar aflevering twee uit "allo, allo".

Bij het wegrijden kan Wijnand niet meer goed schakelen (op zijn fiets dan), de grote bladen achter zijn onbereikbaar. Dat is lastig in deze omgeving. Alleen in Condom is er een fietsenreparateur, dus we verlaten onze route en fietsen over een lastig parcours, zeker voor Wijnand, naar Condom. Veel staand klimmen. Daar aangekomen treffen we bij toeval wellicht het leukste onderkomen tot nu toe, het relais St.Jacques, een herberg waar echt alles kan en mag en daarom zo leuk is. Uit alle windstreken zijn hier Santiago gangers aanwezig, andere zonderlingen en willekeurige passanten. Ieder met een verhaal. Het patriciërshuis kent een dependance waar wij slapen voor 25 euro p.p. in een prachtige kamer. Het oorspronkelijke huis is fantastisch ingericht op pelgrims en andere wandelaars. Aan de muur foto's en teksten van passanten. Allerhartelijkste gastheren ( het kan wel!). In een woord fantastisch. Het zou een filmdecor uit The Way kunnen zijn. Maar eerst naar de fietsenmaker (Henri Velo, met zo'n naam moet je wel fietsenmaker worden natuurlijk) die in een vloek en een zucht de fiets van Wijnand repareert en ons beide voorziet van nieuwe remblokjes, niet onhandig met de Pyreneeën voor de boeg. Hier zien we voor het eerst Thomas uit Munchen. Een biker van het zuiverste soort. Haar en baard als een van de bandleden van ZZ Top, een leren broek, overal piercings. Van een afstand zou je zeggen een kruising tussen een Bandido en een lid van Satudarah. Maar van dichterbij is het een schatje. Hij rijdt niet op een Harley. maar op een DKW uit 1958, een soort Solex. Hij is onderweg naar Santiago en daarna naar Faro voor een grote bikerbijeenkomst. De 60-er jaren zijn terug, in ieder geval in Condom. Terwijl Condom toch in de Gers ligt, om precies te zijn in Gascogne.  En wie komt daar vandaan. D' Artagnan, de vierde musketier., beschreven door Alexander Dumas en gemodelleerd naar een bestaande graaf uit dit gebied. We besluiten de avond in het enige gezellige restaurant van Condom met een glas Armagnac, de plaatselijke variant op de cognac. A demain.