Een eenzaam vertrek

Op de dag van mijn vertrek word ik wakker in een leeg bed en leeg huis. Yvonne is een weekendje met Hanneke naar Den Bosch  en Daan is sinds mei op zichzelf gaan wonen. Zelfs de poezen laten zich niet zien.

Hoe anders was het 6 jaar geleden, toen ik voor de eerste keer een lange fietstocht ging maken. Weken van te voren was er al spanning en onrust, een uitzwaai-bbq (sorry Vincent) en op de dag van vertrek stond de hele familie en de halve straat me uit te zwaaien.

Na de ochtendrituelen laad ik de tassen op mijn fiets en ga om 8.15 uur de deur uit. Er is niemand buiten. En waar vorig jaar mijn vader nog met me meefietste naar het vliegveld, ga ik nu alleen en stilletjes op weg. Mijn vader vist namelijk op zaterdag. Maar uit een ooghoek zie ik toch nog iets bewegen. De buurman, hij staat in zijn gestreepte boxershort voor het raam om me uit te zwaaien. Mijn dag kan niet meer stuk.

Gelukkig lukt het me om de rit naar het vliegveld droog over te komen, maar op het vliegveld wordt mijn enige lange broek toch nog behoorlijk nat en vol met vlekken. Bij het desinfecteren van mijn handen spuit het pompje alle kanten op, maar het meeste op mijn broek. Ik probeer het nog schoon te krijgen, maar volgens Yvon moet ik hem gewoon wassen. Ik gok er voorlopig maar op dat ik de komende weken in mijn korte broek kan lopen. In het vliegtuig zit ik op de allerlaatste rij, helemaal alleen, vlak naast het toilet. Ik zit nog maar net of er komt een wat oudere man aanlopen met een plastic zak waar van alle kanten vloeistof uit spuit. Van schrik spring ik twee plaatsen opzij, maar ik ben al te laat. Het lijkt wel of er een vloek op mijn broek rust. De beste man heeft op het vliegveld een fles limoncello gekocht en deze in het vliegtuig uit zijn handen laten vallen. De stewardessen vertellen hem dat hij de zak maar in het toilet moet legen. Dat lukt maar matig en ook de man zijn broek en schoenen zitten onder de limoncello. De rest van de reis komen er regelmatig mensen uit het toilet die bij de stewardessen gaan klagen dat het allemaal zo plakt op het toilet. Heel vreemd.

Verder gaat de reis naar Bergerac voorspoedig en land ik om 13.30 uur. Mijn fiets wordt gebracht en mijn tassen haal ik van de bagageband. Normaal gesproken moet ik dan van het personeel gelijk wegwezen uit de hal, maar deze keer laten ze me rustig mijn fiets in elkaar zetten.  Die tijd heb ik ook wel nodig, want het achterspatbord van mijn fiets is kapot. Gelukkig heb ik Duct-tape bij me. Ik had wel eens gelezen dat het handig was om bij je te hebben, en zie het komt gelijk van pas. Het spatbord zit weer zo vast als een huis.

Het is heerlijk weer. De zon schijnt volop en ik heb de meeste tijd de wind in de rug. Ik ben dan ook binnen 2,5 uur op de plek van bestemming, Miramont-de-Guyenne. Ik heb hier een B&B geboekt, bij Jonathan. Jonathan is geboren in Australie. Zijn ouders zijn na hun huwelijk naar Australie geemigreerd en zijn na 40 jaar weer terug gegaan naar Frankrijk. Jonathan is hun 4 jaar geleden gevolgd. Hij heeft hier een prachtig landgoed en de B&B heeft 3 kamers. Hier leeft hij van.

Jonathan is denk ik tussen de 35 en 40 een beetje kalend en boven de rand van zijn T-shirt heeft hij een grote baal shag. Een soort ziekte van Hedel, maar dan anders. Als hij me heeft rondgeleid en heeft verteld waar ik mijn fiets kan stallen en waar ik het beste kan gaan eten, vraagt hij of hij nog iets kan betekenen. Nou, als je het toch vraagt, ik heb wel trek in een lekker koud biertje met dit warme weer. Dus Jonathan regelt een biertje voor me. Hij komt aan met een tripple. Hartstikke lekker, maar als je dorst hebt hakt hij er wel gelijk in.

Na het douchen ben ik weer een beetje bijgekomen en ga op de fiets naar het door Jonathan aanbevolen restaurant. Het is zo'n 3 km fietsen en het ligt met nog wat andere restaurantjes aan een leuk pleintje. Ik kan er nog lekker een tijdje in de zon zitten en eet er een heerlijk eendje.

Zo weer naar de B&B en hoop dat ik lekker kan slapen. Ik heb helaas geen airco, dus het kan wel eens warm blijven vannacht.

Tot morgen.