Callgirls op de Camino (85 km)

Vanuit Ourense is het nog maar een kilometer of 130 naar Santiago. En daar kunnen we drie dagen over doen, want we hebben met onze partners afgesproken elkaar te zien op het grote plein voor de kathedraal in Santiago aanstaande woensdag. Zij vliegen morgen vanaf Amsterdam hier naar toe en gaan dan eerst naar de kust.

De weersverwachting is heel slecht. Vanaf vandaag, maandag, wordt er veel regen en wind  verwacht en kelderen de temperaturen. We besluiten vandaag dan nog maar een stuk op te schieten, zodat we de luxe hebben op dinsdag eventueel een (eerste) rustdag te nemen. Via een mooi parcours door het groene Gallicië (we snappen waarom) leidt,  bereiken we Silleda. In tegenstelling tot de reeks dorpen hiervoor wel voorzieningen en overnachtingsmogelijkheden. We kiezen met het oog op de mogelijke sabbatsdag een luxe hotel. Met spagelegenheid en een fietsersontbijt. De pelgrim in ons geneert zich een beetje. De vermoeide fietser met een schuin oog kijkend naar de weersverwachting verheugt zich. Waar echte renners dagelijks worden gemasseerd is een keer in de 32 fietsdagen geen te grote luxe. En dat voor een prijs waarvoor je in een Nederlands hotel net de bezemkast kan reserveren. Bij aankomst overtreft het hotel de verwachtingen. Gelet op de buitenkant verwachten we onze fietssleutel te kunnen overhandigen aan de portier zodat hij ze in de garage kan parkeren. Helaas, dat moeten we zelf doen. Voor de rest is alles hier.....luxe. Zelfs het bier. Bijna direct na binnenkomst begint het te regenen. De hemel huilt. En onze partners zijn onderweg naar het einde van de aarde. Finisterre, Finis terrae. Voor de middeleeuwers hield het land hier op. Voor de pelgrim was dit het punt waar je je oude leven vaarwel zei en door het symbolisch en daadwerkelijk verbranden van je kleren een nieuw en rein leven binnenstapte. De moderne pelgrim heeft dan een verschoninkje bij zich. Hoe ze dat destijds deden vertelt het verhaal niet.

Apocalyptisch weer en het eind van de aarde dat gunnen wij onze wederhelften niet. Twee telefoontjes en de huurauto wordt gekeerd op de snelweg. Een uur later zijn we na ruim 4 weken herenigd. Pas bij het zien van de paspoorten is de receptionist ervan overtuigd dat twee eenzame pelgrims zich niet slechts voor één nacht van gezelschap hebben laten voorzien. We hebben dan ook gelijk maar bijgeboekt. De rustdag een feit. Geen hereniging dus in Santiago, maar in Silleda. Minder romantisch, maar door de regen zou toch niemand onze tranen zien. En het is fijn elkaar weer te zien. We eten 's avonds in Silleda. In een bar-restaurante waar iedereen die binnen was meer dan 100 kg weegt. Wij weten waarom.

Hasta miércoles