Vaya con dios (The Cats, 1972)

Toen ik vanochtend wakker werd was het 1 graad. Maar toen ik mijn appjes bekeek kreeg ik het nog kouder. Een paar dagen geleden was de titel van mijn verhaal 'Perfect day', omdat Coleta zo goed nieuws had gekregen. Nu kreeg ik een app van Luc dat het ineens helemaal niet goed met haar gaat en dat ze opnieuw is opgenomen in het ziekenhuis. Vandaar dat ik vandaag de titel van mijn verhaal aan haar wil opdragen. Het is namelijk al 5 jaar de afscheidszin in haar reacties op de blog. 

Ik heb er, gezien bovenstaande, wel wat moeite mee om mijn belevenissen van vandaag te beschrijven. Het voelt niet gepast. Maar aan de andere kant wil ik hetgeen ik mee maak ook niet vergeten. Er gebeurt namelijk zoveel op mijn reis, dat ik later veel ben vergeten als ik het niet heb opgeschreven.

Daar ga ik dan. Mijn dag begint met een uitgebreid ontbijt. Ik krijg een mand vol brood, 2 soorten ham, kaas, jam, tomatensalsa, een plak cake, een stuk notentaart, een kan jus d'orange en koffie. Het gaat allemaal op. En als ik het vergelijk met wat ik gisteren heb gegeten, dan moet ik hier makkelijk twee dagen op kunnen fietsen.

Ik vertrek om half elf en het is stralend weer. Het is maar 8 graden, maar het wordt snel warmer. Daarnaast krijg ik het ook snel warm, omdat ik gelijk begin met een redelijke klim van 4 kilometer. Onderweg het jasje maar uitgedaan, maar op de top het jasje snel weer aan voor de afdaling.

Als ik om 1 uur aan kom in Santo Domingo de Silos, neem ik een cola bij een hotel en doe daar mijn lange broek en jasje uit. Het is inmiddels 18 graden geworden. Het is heerlijk in de zon en er staat weinig wind. Bij het afrekenen krijg ik een button van de camino, met de naam van de plaats er op. Blijkbaar is dat gebruikelijk voor caminogangers, want later op de dag krijg ik er ook een van het hotel waar ik verblijf.

Het is een heerlijke dag om te fietsen en ik het blijft me verbazen hoe rustig het op de wegen is. Ik kom zelfs op een weg, die ze aan het verbeteren zijn, van 12 km lang. Ik weet niet voor wie, want ik kom maar 1 auto tegen en die staat stil. Er zitten 4 mannen in die een groep gieren aan het spotten zijn.

Om half zes kom ik aan op mijn plaats van bestemming. Ik heb via booking.com wel twee hotels gezien, maar die vind ik te duur. Ik rij het plaatsje door en zie een leuk restaurant/hotel op een pleintje. Ik loop naar binnen en tref de eigenaar slapend in zijn stoel. Ik kuch beleefd, hier moet je natuurlijk mee oppassen tegenwoordig, en vraag of hij nog een kamer beschikbaar heeft. Hij haast zich om te zeggen dat hij gesloten is en als ik weg ga doet hij snel de deur achter mij op slot. 

Ik ga naar een hotel dat ik op booking.com heb gezien, en ook dat ziet er verlaten uit. Op de deur hangt een telefoonnummer en dat bel ik. Ik kan er inderdaad een kamer krijgen en ik ben de enige in het hotel. Ik moet even wachten tot iemand het hotel voor me open komt doen, maar wachtende in de zon is dat niet erg. De prijs voor de kamer is 22 euro minder dan via booking.com. Wel krijg ik een kamer op de tweede verdieping, waar dat voor is weet ik niet.

Na het douchen en wassen van mijn kleding verlaat ik het hotel om ergens wat te drinken. Buiten kom ik er achter dat ik wat vergeten ben en ga terug naar mijn kamer. Echter de kaart om mijn kamer te openen werkt niet. Ik sta wel 10 minuten te pielen, maar het lukt me niet om de deur te openen. Uiteindelijk maar weer gebeld om aan te geven dat de kaart niet werkt. Ze geven aan dat ik me geen zorgen hoef te maken en maar lekker het dorpje moet ingaan en dat ze een nieuwe kaart voor me gaan maken. Nu maar hopen dat hij straks werkt. Ik mag ze in ieder geval altijd bellen.

Het eten s'avonds is wel moeilijk. Ik vermoed dat de restaurants in de dorpjes dicht zijn vanwege te weinig toeristen. In de grotere steden is dat geen probleem. Zo ook hier. De restaurants zijn dicht en het cafe waar ik zit zegt niets te eten te hebben, want ze heeft geen brood. Ze weet wel een restaurant 7 km verderop. Als ik aangeef dat ik te voet ben, stelt ze voor om een maaltijd te maken zonder brood. Bijkbaar kan een maaltijd eigenlijk niet zonder brood. Ik krijg 2 gebakken eieren, een chorizo, een varkenslapje en een russische salade. Ik ben er in ieder geval erg blij mee, ook zonder brood.

Tenslotte nog even terugkomend op het begin van het verhaal. De afgelopen dagen heb ik veel lieve reacties gekregen en ben ik volgens sommigen een held, een kanjer, een bikkel en nog veel meer. Maar als ik dan het bericht van vanochtend krijg, besef ik dat ik gewoon de mazzel heb  gezond te zijn en dat dat niet vanzelfsprekend is, en het daardoor des te meer waardeer. Daardoor ben ik dus geen held, maar een bevoorrecht mens.

Tot morgen.