Hotel California ( Eagles, 1977)

Na de zoveelste nacht alleen in een hotel, waarbij ik niet kon uitchecken wanneer ik wilde, maar gelukkig wel mocht vertrekken, ga ik goed gemutst op pad. De rit start namelijk op 1200 meter hoogte en het eindpunt ligt op zo'n 500 meter. Dat betekent lekker veel afdalen.

De eerste 25 kilometer gaan dan ook zeer snel. Mooi asfalt en langzaam glooiend tot ongeveer 850 meter. Als dat zo doorgaat ben ik om 2 uur op mijn bestemming. Maar helaas, het asfalt gaat over in een onverharde weg. Hetgeen betekent veel zand, stenen en kuilen. Dat haalt de snelheid er goed uit. Over zo'n 40 kilometer is 35 kilometer onverhard. Soms word  ik blij gemaakt met een weg die lijkt op asfalt, maar dan is het zwart grind van enkele centimeters diep. Daar is helemaal niet op te fietsen, want je stuur gaat alle kanten op. Op de hele weg kwam ik welgeteld 1 auto tegen en dat was een politieauto. Het schijnt dat ze op zoek waren naar een verwarde man.

Uiteindelijk heb ik het allemaal overleefd zonder te vallen en zonder een lekke band te krijgen. Het betekent wel dat ik pas om half zes in mijn hotel was.

Mijn hotel was een oud klooster en ligt midden in de stad Calatayud. De plaats heeft 20.000 inwoners, maar het lijkt wel een wereldstad. Overal terrassen en restaurants. Hier gaat het me wel lukken om wat lekkers te krijgen. Dat moet ook wel, want na mijn ontbijt heb ik niet meer gegeten. Dat kan ook makkelijk, want het was prima fietsweer en ik hoefde weinig te klimmen.

Dat Calatayud op ongeveer 500 meter hoogte ligt heeft als voordeel dat het s'avonds niet zo hard afkoelt. Het is hier nog 18 graden, terwijl het de afgelopen dagen s'nachts richting het vriespunt ging vanwege de hoogte. Voor morgen wordt er weer regen voorspelt, maar dat zien we dan wel weer. Eerst even wat eten en lekker slapen.

Tot morgen.