Col du Pourtalet

Vandaag is het zo ver. Ik ga de Pyreneeën over via de col du Pourtalet. Een klim van bijna 30 km, die me van 500 meter hoogte naar bijna 1800 meter hoogte brengt. Een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 4 procent. Maar eerst geniet ik van mijn ontbijt. Er zijn allerlei lekkere broodjes en ik zorg dat ik een goede bodem leg om die berg te kunnen bedwingen.

Het is mooi weer en om kwart over elf kom ik aan bij de voet van de berg. Vanaf dan gaat het verstand op nul en is het stampen en zweten. Na iedere kilometer staat er een paal met hierop aangegeven hoeveel kilometer je nog moet en wat het gemiddelde stijgenspercentage is van de komende kilometer. Ook staat er vol trots aangeven dat de Tour de france er is gereden, maar dat blijkt maar 1 keer geweest te zijn. In Rotterdam komt hij vaker. Toch is het fijn dat die informatie om de kilometer komt. Ik ben toch steeds benieuwd of de volgende kilometer misschien makkelijker is. Helaas komt dat maar weinig voor. 

Na 15 kilometer kom ik een klein plaatsje tegen waar ik wat drink en eet. Er is weinig keus. Ik kan kiezen tussen quiche en quiche. En daar moet ik ook nog 20 minuten op wachten, want hij gaat zo vanuit de diepvries in de oven. Nou ja, het is beter dan niets.

Na het eten begin ik aan de laatste 15 kilometer en kom 5 uur en 15 minuten, na te zijn begonnen aan de klim, boven op de col du Pourtalet. Het is geen wereldtijd, maar ik ben er. Het viel me best wel tegen en ik ben blij dat ik nu een tijdje kan gaan dalen.

Boven op de col du Pourtalet nog een foto gemaakt voor het bord waarop staat hoe hoog de berg is. Het is echter amper te lezen vanwege alle stickers die op het bord geplakt zijn. Achter me komen mijn vrienden van de spaanse politie, ze houden een soort vliegende controle. Ze zetten een stopbord neer en wat pionnen en houden een paar auto's aan voor controle. De actie is van korte duur. Ik schat nog geen 5 minuten. Het helpt mij er in ieder geval aan herinneren dat ik in Spanje ben en mijn helm op moet zetten. En dat is maar goed ook, want tijdens de 30 kilometer die ik daarna nog rijd kom ik ze weer geregeld tegen. De eertse 200 euro zijn weer verdiend.

Ik kom uiteindelijk aan in Biescas, nadat ik eerst door allerlei wintersport plaatsjes ben gereden. Biescas is een leuk plaatsje, waar ook de nodige wintersportfaciliteiten worden geboden. Het uitvoerig bezichtigen van het plaatsje lukt me niet, want het begint ineens te storten van de regen en te onweren. Na een tijdje in een portiek te hebben gestaan, hol ik snel naar een soort eetcafe als het even iets minder hard regent. Als ik binnen aan een tafeltje zit wordt ik omringd door vliegen. Niet zo fris. Even later zie ik dat er buiten, overdekt, een tafeltje vrij komt, daar vlucht ik dan snel naar toe. Nu maar hopen dat het nog een keer ophoudt met regenen, zodat ik weer droog naar mijn hotel kan.

Tot morgen.