Thermaalbaden aan de voet van de pas

Slapen op een berg is anders. Het is stil, de lucht is zuiver en de berg zelf lijkt ook te slapen. En toch zijn we niet volledig uitgerust. De twee weken op de fiets eisen de tol met pijntjes en vermoeidheid. Alvorens te vertrekken krijgen we verkeersles, althans de Zwitserse equivalent van groep 3. Drie politieagenten in vol ornaat leggen de Zwitserse verkeersregels uit. Geen overbodige luxe want jonge Zwitsers gaan al vroeg zelfstandig naar school, lopend of op de fiets. Rugzakje op en met een fel gekleurd hesje aan.

Wij zwaaien nog een  tweestaartige Heidi op leeftijd uit die ons een goede vaart wenst en duiken in een heerlijke afdaling. Dat zijn ook de momenten dat je de fiets extra waardeert. Het is een investering en dan heb je ook wat, in dit geval stabiliteit, goede remmen en ook bij hoge snelheid geen trilling te bemerken.

Uiteindelijk komen we weer bij de Rijn uit en bij Liechtenstein, bekend van postzegels en het kasteel van Vaduz. Helaas wil Ronald een brug te ver en moet er een aantal kilometers extra worden gefietst. Ondertussen wordt het donker en begint het stevig te waaien. Het voorspelde onweer lijkt inderdaad op komst. Niet fijn in de bergen, dus we besluiten eerder onderdak te zoeken dan gepland. Het wordt Bad Ragaz. Naar blijkt een thermaal badplaats, waar aan het eind van de middeleeuwen de arts en filosoof Paracelsus al mensen naar toe stuurde om te herstellen. Dat klinkt goed. Het geneeskrachtige water van de bron (precies op de lichaamstemperatuur van 37 graden) werd met een houten waterleiding naar het dorp gebracht. Naast het water bracht het ook vele rijke gasten uit binnen- en buitenland en dus welvaart naar Bad Ragaz. Het is te zien aan het aantal hotels, de geparkeerde auto's en de prijzen. We slapen in een boetiekhotel waarvan de receptionist blij verrast stelt dat we uit hetzelfde geboortejaar komen en ik vond hem er al zo oud uitzien...... Tussen de regenbuien door vermaken wij ons met een biertje en pikken 's avonds nog de Derby der Lage Landen mee. Zaterdag verlaten we definitief de lage landen en gaan wij trapsgewijs naar boven. De Splugenpas op, nog niet helemaal over. We slapen net onder de top, om zondag bella Italia in te mogen rijden.

Dopo domani Italia!!