Reisje langs de Rijn

Het  viel wel mee met de nachttreinen in Albbruck. De ochtendtrein en de werkzaamheden aan de voorkant van het station zorgen wel voor een vroeg ontwaken. In de rij voor de gezamenlijke badkamer, geen ontbijt; kleine ongemakken. Zij krijgen de stemming er niet onder.  Was Willem Kloos een God in het diepst van zijn gedachten, wij dan toch zeker wereldreizigers die zich harden in het ongemak en zich laten louteren door ontberingen. Dromen doen we ook overdag. Op naar het ontbijt in Waldshut, een mooi Duits Rijnstadje, waar we een uitgebreid Fruhstuck bestellen. Zo uitgebreid dat de keukenploeg van dienst er bijna een uur over doet om het bij ons op tafel te krijgen. De non-verbale recensie van Wijnand bij het brengen zal de man nog enige tijd bijblijven. 

Een aantal kilometers na de herstart rijdt er een Zwitsers mobiel uit een parkeervak pardoes de weg op. De schijfremmen van de Avagon voorkomen een vroegtijdig einde aan deze fietsreis. De weinig pauselijke uitdrukking die volgt heeft blijkbaar in het Zwitsers dezelfde resonantie als in het Nederlands bedoeld. De bestuurder stapt wild uit en geeft aan dat hij de fietser niet gezien had. Dat moest er nog bijkomen, dat hij mij wel gezien had en toch gas gaf. Van deze logica had de Zwitser niet terug. Ongedeerd kunnen beide hun reis vervolgen.

De route volgt de Rijn die breed en rustig stromend veel weg heeft van de Amazone. Hier stroomt schoon helder Rijnwater, nog onwetend van de chemische ontgroening die vanaf Basel volgt. Het landschappelijk schoon geldt even verder ook voor de Thur, een zijrivier van de Rijn. Langs onverharde oevers fietsen we soms vlak, soms steil klimmend en dalend. steeds trekt de rivier ons weer naar zich toe. 

Al een tijdje worden de wolken steeds dikker en donkerder. Wij stoppen bij een bakkertje en eten daar een hartige taart. Dit is het moment waarop het begint te regenen. En het ziet er niet naar uit dat het snel zal stoppen. We zoeken digitaal naar onderdak en vinden dat in Andelfingen, 7 natte kilometers verder. Aldaar worden we hartelijk begroet door Nistine die samen met man David en drie kinderen de bovenste verdieping van hun huis verhuren aan gasten. Wij blijken niet de eerste Romegangers te zijn dit seizoen. Er is een aantal elektrische fietsers ons voorgegaan blijkt. Wij zijn wel de eerste op pure menskracht. Deze jaargang dan. Het blijken alleraardigste mensen te zijn, Nisrine en David, open en gastvrij. Na de kennismaking en de zelfzorgmiddelen is het tijd voor een biertje en waar kun je dit beter doen dan bij de .....bakker. Want hier in Andelfingen is de kroeg een zijlokaal van de bakkerij. Bakker of bier, gist is hier.

Natuurlijk eten we bij de Italiaan vanavond. Italië komt steeds dichterbij. Voor morgen hebben we met onszelf afgesproken in een keer naar Oostenrijk te rijden. 

Andiamo