Dante in Mantova

We verlaten vandaag Desenzano en het Gardameer door de heuvels richting Mantova. Af en toe zien we nog een blik van het meer en de daarachter liggende bergen. De wolkenpartijen geven  het schijnbeeld van een rokende vulkaan. We rijden langs de rivier de Mincio en passeren prachtige plaatsnamen als Pozzolengo, Monzambano en vooral Soave. Een sensuelere plaatsnaam is er bijna niet. Spreek de naam maar een paar keer hardop uit. Het is een korte rit vandaag en al snel bereiken we de stad in Lombardijen. 

Bij binnenkomst in Mantova staat een oudere man voor zijn huis zijn brievenbus leeg te halen. Hij voorkomt dat we verkeerd rijden door ons te wijzen op het smalle paadje dat we moeten hebben om tussen de Mantova omringende meren de stad te bereiken. We stoppen even en hij begint direct te vertellen welke monumenten we in Mantova gezien moeten hebben. En daarna begint hij over zichzelf. Hij heet Antonio Alighieri. Met dezelfde achternaam als de grootste aller Italianen, zoals hij aangeeft, Dante Alighieri, de schrijver, dichter, filosoof. Hij zelf was dirigent en hij heeft net zoals Dante in zijn Divinia Comedia mensen begeleid naar het paradiso, de hemel, ( een paar), het vagevuur, purgatorio ( een paar meer) en de inferno , de hel, (de meeste). En hoewel hij de grap al vele malen moet hebben gemaakt, lacht hij hinnikend alsof dit de eerste keer is. Voor een handdruk trekt hij speciaal zijn handschoenen uit en voor een foto poseert hij.

We rijden verder Mantova in. De eerste indrukken zijn niet van een blakende schoonheid. We komen dan ook binnen via de spoorkant. Nooit het beste gedeelte van een stad. Ook hier smoezelig en dealers en belwinkels. De aanblik van ons hotel tegenover het station maakt daar geen uitzondering op. Eenmaal binnen is er echter een oase van rust en blijkt het een enorm gebouw te zijn met binnenplaatsen en herbergt het zelfs twee hotels. De andere ingang/uitgang brengt ons naar het historisch centrum. En we zien het Palazzo Ducale, de Rotondo di San Lorenzo en de Basilica di  Sant Andrea di Mantova. In deze basiliek wordt als relikwie het bloed van Jezus bewaard en op elke Goede Vrijdag aan de gelovigen getoond. Een Romeinse edelman zou dit hebben meegenomen uit Palestina. Samen met de prachtige pleinen is dit het schone gezicht van de stad. Ook hier een soort inferno en paradiso.

We lopen bij toeval een klein trattoria binnen. Gelet op de vele foto's en  parafernalia aan de muur is het van een Napolitaan. Een altaar voor Diego Maradona als centrale punt. De uitbater heeft op zijn arm een barcode met daaronder made in Napoli getatoeeerd. En hij gedraagt zich echt als zodanig, glimlachend, schreeuwend, dictatoriaal runt hij de tent. Het is theater, vermakelijk en het eten en de wijn zijn uitstekend.

De rit was kort, de dag was vol. Grazie Mantova!