Meer, meer, meer

Vanochtend uitgeslapen, niet uit luiheid, had gekund, niet uit verregaande vermoeidheid, had ook gekund, maar het onweerde en regende. En de regen kwam in forse hoeveelheden. Water trekt water. En dat was te zien. Omdat we nu eenmaal het appartement uit moeten zijn we op enig moment toch maar in de fietskleren gestapt. Het rammelappartement verlaten, alles was er maar niets functioneerde goed, en in een tentje aan de boulevard gaan ontbijten. Achteraftafeltje, druipend van de regen en een campinggesprek voerend. " Het wordt al lichter". " We gaan de bergen uit, dan stopt de regen". Nou de regen stopte niet en we zijn maar gaan fietsen.

De route was voor een groot gedeelte uitgetekend langs de Adda. Een rivier als palindroom. Mooie quizvraag. Noem 5 palindroomrivieren. Rijdend langs de rivier hebben we weinig zicht op het overige landschap. Wanneer we even afwijken van het pad blijkt dat we de bergen uitzijn en steeds meer in het vlakke land van de Povlakte komen. Agrarisch en industrieel tegelijkertijd. En Hollands vlak.

Deze rivier was en is prachtig en waarschijnlijk nu nog mooier door het overvloedige water. Langs de rivier ook veel water. Het onverharde pad modderig en bezaaid met plassen en kuilen die onder water staan. We zagen er ook uit als twee van der Poeletjes. In de loop van de middag kwam toch de zon door en werd het zeer aangenaam en eigenlijk een prachtige fietsdag. Onderweg komen we langs Imbersago. De plek waar het veer van da Vinci lag. Hij had precies uitgerekend hoe het veer zonder menskracht via de stroming aan de overkant uitkwam. Hoe het veer dan weer terugkwam vertelt het verhaal niet. Langs de Adda staan grote prachtige majestueuze gebouwen. Waterkrachtcentrales. Een combinatie van functionaliteit en schoonheid. Hier zat duidelijk geld in het begin van de vorige eeuw. En veel gebouwen zijn ook een eerbetoon aan Volta, graaf Alessandro Volta, de uitvinder van de batterij en degene die elektriciteit uit het mythische haalde. Al die elektrische fietsen onderweg en die elektrische stepjes hier zijn er gekomen dankzij zijn uitvinding. En laat die Volta nu uit Como afkomstig zijn.... 

Laat in de middag eten we een broodje vlakbij weer zo'n waterkrachtcentrale en kijken waar we kunnen slapen. Er is weinig. Een vraag aan een barman een aantal kilometers verderop geeft een suggestie. De herberg blijkt echter vol. We proberen nog een agriturismo, maar het telefoonnummer neemt niet op en daar aangekomen ziet het er prachtig uit, maar er is niemand om open te doen. Er blijft één mogelijkheid over en dat betekent door naar het Iseo meer, Clusane, wel dertig kilometer verder nog. Na nog een stevige rit en een verassende klim aan het eind dalen we af naar het meer. Rond negen uur worden we ontvangen door onze gastheer Fabio in de B&B. Het ziet er schattig uit. Ieder een kamertje en de benedenverdieping voor ons alleen met huiskamer en keuken. Fabio wil van alles weten over onze tocht en is een goede gastheer, maar we moeten opschieten om nog ergens aan tafel te kunnen schuiven. En ook dat lukt net voor tienen. Het was een mooie dag.

Stata una bella giornata.