Saint Jean Pied de Port - Pamplona 81 km

Toen ik vanochtend op stond wist ik wat ik vergeten was mee te nemen. Mijn meest gebruikte voorwerp van de vorige fietstocht, mijn paraplu. Het regent en het is mistig. Op zich niet zo erg als je de pyreneeen over moet, want klimmen in de hitte is ook niet fijn.

Degene waar ik de badkamer mee deel is al weg, dus ik heb het rijk alleen. Het zal wel een wandelaar geweest zijn, want die gaan meestal vroeg van start. Zelf verlaat ik de woning om half 10 en ga op zoek naar een ontbijt. In het dorp zie ik een bord met petit dejeuner en daarbij wat er allemaal is inbegrepen. Croissants, stokbrood, verschillende soorten ham en kaas, jam, eieren, jus d'orange en koffie of thee. Dat klinkt aanlokkelijk, dus snel naar binnen. Ik krijg een tafeltje en een heerlijke bak koffie en kan de rest van het lopend buffet pakken. Bij het buffet was het echter druk met ongenode gasten, vliegen. Op de eieren, de ham en de jam zaten overal vliegen. Op het brood en de kaas viel het mee. Dat heb ik dus maar genomen plus een extra bak koffie.

Om half 11 ben ik begonnen aan de klim. Het regent de hele weg en het is best druk op de weg. Na zo'n 10 km komt er een busje naast me rijden  en vraagt de bijrijder aan mij of ik een nederlander ben. Ik antwoord bevestigend en ze rijden weer verder. Zo heb je nog eens een goed gesprek.

Drie kilometer verder staat het busje langs de kant op een parkeerplaats en als de heren me zien aankomen stappen ze uit en willen ze me een flesje water geven. Ik weiger beleefd, want ik heb van mijn ouders geleerd niets van vreemden aan te nemen.

Op het busje staat Camino Fietstransport en de bestuurder heeft zijn naam op zijn shirt staan, Frank Soetens. Ik zeg hem dat ik de afgelopen jaren regelmatig mijn fiets via Soetens heb laten vervoeren en vraag waarom het nu Camino Fietstransport heet. Er komt een heel verhaal. De vader van Frank heeft ook ooit het bedrijf Soetens opgezet en dit een paar jaar geleden verkocht. De nieuwe eigenaar heeft daarna al het personeel er uit gegooid. Frank werd er dus ook uitgegooid, hetgeen hij een klote streek vond. Daarop heeft hij besloten om een nieuw transportbedrijf te beginnen, Camino Fietstransport. Hij is nu onderweg naar Bilbao en Santiago en probeert onderweg overal the flyeren. Ik krijg dus een folder en de heren, de ander is in opleiding voor als hij straks gepensioneerd is, gaan weer op weg.

Met veel pijn en moeite kom ik op de top. Ik heb gelukkig niet moeten lopen met de fiets, maar ben toch wel een keer of 5 gestopt om wat te drinken en bij te komen.

Net na de top ligt Roncevalles. Een bekende eerste overnachtingsplaats voor de pelgrims die vanuit Saint Jean Pied de Port zijn vertrokken. In het restaurantje neem ik eerst een menu del dia, want daar ben ik wel aan toe. Daarna ga ik op zoek naar mijn eerste stempel voor mijn pelgrimspaspoort. Terwijl ik aan het zoeken ben kom ik een vrouw tegen waarmee ik een paar maanden geleden op een cursus zat over de kunst en cultuur langs de Camino. Zij, ze heet Ineke, schijnt als vrijwilligster twee weken in het klooster te werken. Hier kunnen 200 pelgrims overnachten. Na een kort gesprek over hoe ze het hier heeft en hoe het mij tot nu toe vergaat ga ik weer op pad. Uiteindelijk vergeet ik nog mijn stempel te halen.

Daarna onderweg naar Pamplona. Het grootste gedeelte is naar beneden, maar er zitten toch nog een paar klimmetjes in van 3 km en 7%. Ik kom om 6 uur aan en heb een heerlijk hotel in het centrum gevonden.

Na de was en het douchen ga ik de stad in. Het regent helaas nog steeds, maar het is erg druk en gezellig in de stad. Alle tapasbarretjes zijn stampend vol en ook op straat is het een drukte van belang. Ik ga een aantal barretjes af een neem over een biertje met een tapas. Heerlijk. Omdat ik toch wel moe ben en overal moet staan, ga ik rond 10 uur weer naar het hotel. Ik denk dat de spanjaarden nog wel even zullen doorgaan. Maar ja, die hoeven morgen niet te fietsen.