Portomarin - Santiago de Compostela 103 km

Terwijl een groot deel van nederland zucht van de warmte en blij is dat we de halve finale bereikt hebben, kom ik rond half 7 aan in Santiago. Het is een van de weinige gebieden in europa waar het niet uitzonderlijk warm is, 23 graden.

Waar ik gisteren dacht een zware rit te hebben gehad met een grote berg en in totaal 1650 hoogtemeters, was het vandaag niet veel lichter. De rit begint direct met een klim van ruim 13 kilometer waar ik 1 uur en drie kwartier mee bezig ben.

Vanaf het begin kom ik vele groepen met pelgrims tegen. Portomarin ligt precies 100 km van Santiago en deze afstand is dus net genoeg om in Santiago je compostelaat te krijgen. Ik zie gezinnen met opa's en oma's, maar ook veel jongeren met begeleiders. Ik neem aan dat het een soort schoolreisje is. Van enige bepakking is geen sprake, hooguit een klein rugzakje met wat te drinken. Wel zie ik regelmatig busjes van Jacotrans voorbij rijden, zij regelen het vervoer van de bagage. Onderweg zijn veel barretjes en restaurantjes waar het al heel druk is. Bij sommige wordt zelfs door een liveband muziek gemaakt. Ik vermoed dat het komt omdat het zaterdag is en de spanjaarden dan een stukje van de Camino lopen. Net zoals men dat in nederland doet over het Pieterpad.

Aan het eind van de eerste beklimming zie ik twee fietsers staan. Het zijn Jos en Anja uit Huizen. Beiden gepensioneerd, al heeft Anja nooit gewerkt. Wel voert ze continue het woord. Ze zijn op 4 mei vanuit Huizen vertrokken en zijn al 8 weken onderweg. De vliegreis terug staat gepland voor 11 juli, dus ze hebben nog ruim de tijd om Santiago te halen. Ze hebben allbei dezelfde fiets, een Giant, met ieder 27 kilo aan bagage. Daar steek ik schril bij af met mijn 14 kilo. Ze kamperen dan ook onderweg en hebben zelfs stoeltjes mee. Als je de fietsen ziet vraag je je af hoe ze in hemelsnaam vooruit komen. Helaas ben ik vergeten een foto te maken.

Anja houdt ook een blog bij, maar dan op papier. Ze laat hem me zien. Het ziet er mooi uit en ook geillustreerd met foto's. Dat is zoals je het vroeger deed. De ouderen onder ons zullen het nog wel weten. Verder krijg ik nog de informatie dat dit niet hun enige vakantie is en dat ze thuis ook nog een camper hebben waar ze vaak mee weggaan. Ook zijn ze sinds kort, voor ze op 4 mei weg gingen, opa en oma geworden. Leuk wat mensen, die je voor het eerst ziet, allemaal aan je kwijt willen. Na een half uur geluisterd te hebben ga ik weer op pad. Ik moet er dan nog 90.

Onderweg nog regelmatig gestopt om toch maar zoveel mogelijk stempels in mijn paspoort te krijgen.

Uiteindelijk kom ik na bijna 1500 hoogtemeters aan in Santiago. Ik kom midden in een buurtfeest terecht en fiets heel langzaam door de straatjes. Er staan allemaal kramen, er is muziek en de terrassen zitten vol. Eenmaal bij de kathedraal aangekomen neem ik de gebruikelijke foto en ga op zoek naar mijn hotel. Dat is nog 1,5 km fietsen. Ik neem er direct een biertje, zet mijn fiets in de garage, waarbij de hoteleigenares zegt dat ik best wat krassen op de auto mag maken want hij is van haar vader, en ga daarna douchen.

Terwijl ik nu, met mijn vest aan, op het terras zit, en zit te rillen van de kou, sluit ik het verhaal af voor vandaag en ga een warm plekje opzoeken.