Pujols - Mimizan-plage 149 km

Vanmorgen begonnen met een Frans ontbijtje. Croissant, twee stukjes stokbrood met jam en een slappe bak koffie. Etienne is een goede gastheer, maar het komt soms net te laat of het gaat net verkeerd. Gisterenavond serveerde hij twee verschillende merken bier, omdat hij van het eerste merk maar 1 flesje had. Hij had blijkbaar niet gerekend op zo'n grote drinker. Vanochtend toen ik mijn ontbijt op had en net van tafel wilde gaan, vroeg hij of ik ook nog een ei wou. De kip had er zeker net weer 1 gelegd. Ik heb beleefd geweigerd. Daarna ging het bij het opmaken van de rekening fout, in mijn voordeel. Hij vertelde dat het nog vroeg was. Ik adviseerde hem om met zijn zoon van 4 mee te gaan naar school. Maar verder een hele aardige man. Hij heeft ook vaak engelsen die het hele hotel afhuren, omdat een van hen gaat trouwen op een wijnchateau. Dat zullen wilde feesten zijn.

Om 9 uur op de fiets en het is 20 graden en volop zon. In de loop van de dag komt her kwik boven de 30 graden en de zon blijft aanwezig. Topdag dus.

Ik ga vandaag richting de kust. Het is heerlijk fietsen en de chateau's en domaines wisselen elkaar af. Na een kilometer of 80 kom ik in Les Landes terecht. Hier is volop bos en zijn de wegen kaarsrecht. Beetje saai, maar soms ook een welkome schaduw.

Hoe dichter ik bij de kust kom des te drukker het wordt met vakantieparken en campings. Na 129 km heb ik het wel gehad. Ik zit er eigenlijk een beetje doorheen. In een plaatsje vind ik een hotel en volgens de recencies op booking.com is het er prima toeven en kan er heerlijk gegeten worden. Ik ga via de zij-ingang naar binnen en er is niemand bij de receptie. Uiteindelijk komt de hoteleigenaar me verwelkomen en ik vraag hem of hij een kamer vrij heeft. Op booking.com heb ik allang gezien dat hij er genoeg vrij heeft, maar toch trekt hij een bedenkelijk gezicht. Tenslotte komt hij tot de conclusie dat hij er nog wel 1 vrij heeft. Het bord, achter de receptie, met kamersleutels, hangt helemaal vol. Ik krijg de sleutel en vraag hoe laat het restaurant vanavond open gaat. Hier gaat het dus fout en komt voor mij de grote teleurstelling. Het restaurant gaat helemaal niet open, want hij heeft geen personeel. Op mijn vraag of er dan een restaurant in de buurt is komt hij met een ontkennend antwoord. Wel is er een bakker die nog open is. Lekker een droog stukje stokbrood. Ik geef hem dus de sleutel terug en vertel hem dat ik nog 10 km doorfiets. Mazzel dat ik niet alvast via booking.com had gereserveerd.

In het volgende plaatsje kom ik alleen maar hotels tegen die meer dan 100 euro per nacht kosten. Dat is te gortig en ik besluit er nog 10 km aan vast te plakken, zodat ik uitkom in Mimizan-plage. Hier zijn een aantal hotels in de prijsklasse tussen 50 en 60 euro. Dat is mooi genoeg.

Omdat ik bij km 100 voor het laatst gedronken heb, zijn de laatste kilometers loodzwaar. Ik ben amper nog vooruit te branden en ben blij als ik het hotel bereikt heb. Het is al laat, tegen 8 uur, dus snel douchen en kleding wassen en daarna een restaurant zoeken. Ik zit in een restaurant op de boulevard en het is best druk. Ik neem een wijntje en een liter water. Die liter water is zo op. Het wijntje duurt wat langer.

Tijdens het eten moet ik twee keer gaan staan omdat de kramp in mijn benen schiet. Ik weet niet wat de mensen er van denken, maar ik doe net alsof er niets aan de hand is.

Morgen proberen wat rustiger aan te doen en beter te drinken.