De Paus, de heilige Jacobus en Leonardo
Vergane glorie, niet wijzelf, hoewel na 22 dagen ook niet meer krakend vers, maar we doelen op Poretta Terme. Het moet eens een rijke badplaats zijn geweest, maar de verf bladdert, letterlijk en figuurlijk. Niets is meer wat het was en zal het ook nooit meer worden. Vergane glorie heeft ook zijn schoonheid, de schoonheid van het gebrek en de wetenschap van het verval. Een memento mori.
Het ontbijt is karig, de croissant van gisteren en de ontbijtzaal verder leeg. Wel hangen overal prachtige foto's, zwart-wit uiteraard, van het Rome van de vijftiger en zestiger jaren. We zijn ook de enige in de enorme ontbijtzaal, later schuift nog een oudere man aan met een klein pokdalig hondje. Ze delen een slappe croissant.
Tijd om te vertrekken dus. Direct het stadje uit stijgen we naar 800 meter in een lange klim van ruim 25 km. Het is nog wat bewolkt, wel warm, en dat is niet ongunstig. De klim is mooi en onderweg passeren we de grens van Emilio Romagna en Toscane. Het lijkt direct alsof het asfalt beter wordt, de huizen beter onderhouden en het landschap gevarieerder. In Piastre passeren het hoogste punt op de pas en dalen af naar Pistoia met een prachtig gezicht op en overzicht over Toscane. In Pistoia weet je dat je in Toscane bent. De stad is mooi en vol monumenten en prachtige pleinen. Veel verwijzingen in de stad naar de heilige Jacobus en het heilig jaar 2021. De afstand voor pelgrims naar Santiago en de afstand naar Rome vinden we hier in een ingelegde steen. Bij het uitrijden komen we langs een pelgrimsherberg, uitbundig versierd door de eigenaar. Onmiskenbaar een Santiago recidivist. De pelgrimstocht heeft ons ingehaald, niet toevallig krijgen we ongeveer gelijktijdig de boodschap dat we inderdaad op audiëntie bij de Paus mogen, woensdag over een week. Via het netwerk van Walter, de broer van Ronald, hebben we een officieel bewijs dat we ontvangen worden. Zo heeft deze reis in een paar dagen tijd toch weer het kenmerk van een pelgrimage gekregen, de goede voornemens illustreren dat.
We komen uiteindelijk aan in Vinci, de geboorteplaats van het genie Leonardo. Hoe kan in één mens zoveel talent aanwezig zijn. Filosoof, schilder, beeldhouwer, uitvinder en nog veel meer. De homo universalis. Bekend van de Mona Lisa, het Laatste Avondmaal, maar ook van zijn Vitruvius man, de ideale maatvoering. Hij heeft hier maar kort gewoond, maar de stad eert hem uiteraard in alles. In de hoop dat iets van zijn genie afstraalt op ons, drinken we wat in de Leonardo bar en eten in de Osteria die naar hem genoemd is. Het zal naar alle waarschijnlijkheid vergeefs blijken.
De heilige Jacobus, de Paus en Leonardo da Vinci op één dag. Er zijn mindere dagen.
Va bene... 🚲🚵♂️🤓👋
Overigens, heeft die Walter echt een rechtstreeks lijntje met de plaatsvervanger van God op aarde...🙄😉😄
Ook op audiëntie bij de meest (schijn)heilige op de aardkloot, fietsen jullie op schema want je mag niet te laat komen he 🤗.
Jullie verhalen ik vind ze geweldig om te lezen met een kop koffie onder de zon van Grand Canaria.
Een mooie fietsdag voor jullie.🚲😘
Zo dan effe verder Toscane door. Dat deel ken ik zelf klein beetje én t bevalt me daar enorm. Zeker voor t zeer lekkere eten. Maar ja of dat aan jullie besteedt is nu vraag ik me af???
Misschien moet er nog wat gevast worden alvorens bij de Paus en de heilige kraal op visite te gaan😉??
In ieder geval wel een paar leuke klimmetjes te doen. En weet je wat. Laat dat vasten nou gewoon zitten en doe je lekker te goed aan een florentine steak en heel veel firenze icecremas.
Zelf vast die ook niet meer. Die muts in Rome bedoelt ik dan😇🤣🤣.
Nou in gedachten fiets ik vandaag zeker weer mee. En sluit volgaarne aan bij de Toscaanse feestdis die jullie vandaag laten aanrukken.
BUONA CENA😋😋😋