Burgos - Carrion de los Condes 94 km

In de spiegel zag ik vanmorgen een oude man. Nu zie ik die man wel vaker, maar nu zag hij er vermoeid uit en leek hij wel wat rust en verzorging te kunnen gebruiken.
In de ontbijtzaal zag ik juist allemaal dames die ouder waren dan ik, maar geen rimpeltje in hun gezicht hadden en waaraan je aan de hals en handen kon zijn dat ze toch al op leeftijd waren. Ik heb hen gevraagd naar hun geheim. Ik ga het proberen en hoop dat jullie binnenkort het resultaat kunnen aanschouwen.

De rit begint om 10 uur en het is koud. Waar ik vorig jaar nog foto's nam van extreem hoge temperaturen, neem ik ze nu van de extreem lage. 10 graden in de stad. Dat is koud en ik heb dan ook mijn regenjasje aan. Ondanks dat de eerste kilometers behoolijk klimmen zijn, blijft het jasje aan.
Ik heb drie korte broeken bij me en een tube zonnebrand, maar ik heb meer behoefte aan handschoenen en een sjaal.
Ook de behoefte aan drinken is niet aanwezig. De afgelopen keren stegen, tijdens het fietsen, de aandelen coca cola naar recordhoogten, nu denk ik alleen aan thee en koffie.
Ondanks de kou blijft het genieten van de rust, de uitzichten en de natuur. Ik stop regelmatig om een foto te maken voor jullie. Maar eigenlijk moet je het zelf een keer meemaken om een goede indruk te krijgen.

Na 48 km kom ik in Castrojeriz. Deze plaats is al bekend sinds de 8e eeuw om de enkele veldslagen die er plaatsvonden tegen de moren. Ik bezoek daar de kerk voor een stempel en maak ook een foto van jacobus als de morendoder. Als ik weer buiten kom schijnt de zon. Het jasje kan uit en ik vind 100 meter verder een restaurant. De pret is van korte duur. Ik zit te vernikkelen van de kou op het terras. Mijn jasje ligt op mijn fiets. Ik eet snel door en doe me jasje aan en ga fietsen. Alsof de kou nog niet erg genoeg is gaat het ook nog regenen. Na een half uur wordt het weer droog.

Ik fiets over een oude brug, die over de rio Pisuerga gaat (wie kent het niet), en zie daar een man met een fiets in een bushokje zitten. Aan de fiets te zien is hij ook op weg naar Santiago.
Na enkele kilometers wordt ik ingehaald door de man op de fiets. Het is Patrick en hij komt uit Breda. Patrick rijdt op een Santos met een Rolof-naaf. Een fiets waar kenners jaloers op worden. Hij is 4 weken geleden vertrokken uit Breda en dacht op 30 juni aan te komen in Santiago. Met nog 450 km te gaan ligt hij dus een beetje voor op zijn schema. Hij denkt dat hij er nog maar een lusje aanplakt en ook nog even naar Salamanca gaat. Dat moet geen probleem zijn.

We stoppen na 10 km om wat te drinken. Het is dan weer droog. We nemen iets fris. Al snel gaat het weer regenen en nemen we nog maar een koffie. We besluiten om samen naar Carrion de los Condes te fietsen. Dat is nog 18 kilometer. Het regent licht, maar al snel begint het te hozen. We fietsen vrolijk door, ondanks dat we 2 spaanse fietsers zien schuilen in een bushokje. Op een kilometer voor Carrion wordt het weer droog. Ik ben doorweekt en Patrick ook. Patrick gaat op zoek naar een camping, waar je zin in hebt. Ik vind een comfortabel hotel. Ik neem een hete douche om weer op te warmen. Ik ben benieuwd hoe het Patrick vergaat.

Na het douchen even naar de kroeg op de hoek om een biertje te drinken en de blog bij te werken. Gelukkig had ik, naast de korte broeken, ook een paraplu meegenomen. Het regent alweer.

In de kroeg een grote bier genomen en ik begin aan mijn blog te werken. Achter me, aan de bar, zitten 2 puberpelgrims. Ze spreken duits, maar zijn het volgens mij niet allebei. Er hangt een soort liefde in de lucht, want zij vind alles leuk en heeft een harde irritante lach. Ik kijk een paar keer om, maar dat maakt geen indruk. Ik bestel nog maar een bier en ga aan de andere kant in de kroeg zitten. Op het moment dat ik dit schrijf begint ze te huilen en valt ze troostzoekend in zijn armen. In ieder geval niet meer die verschrikkelijk lach. Mijn fietsmaat zou in zijn blog geschreven hebben dat het een vrouw was met een verhaal. Ik hoef het niet te weten. Maar wie weet, tot morgen.