Carrion de los Condes - Leon 102 km

Ik heb slecht geslapen. Toen ik gisteren, na het schrijven van mijn blog, nog even terug ging naar mijn hotel hoorde ik muziek van een of andere band. Via een smal steegje, achter mijn hotel, kwam ik uit op een pleintje waar een groot podium was opgesteld en waar een band een soort soundtest aan het doen was. Aan weerszijden van het podium waren terrassen, dus dat zag er veel belovend uit. Publiek was er nog niet. Na het eten en nog een wijntje gedronken te hebben in het voetbalcafe ging ik op weg naar mijn bed. Het was al na elven.  Bij het hotel aangekomen hoorde ik weer de muziek en nieuwsgierig als ik ben besloot ik om toch maar even te gaan kijken. Misschien toch nog even genieten met een wijntje op het terras. Op het plein was de band hartstochtelijk aan het spelen, maar de toeschouwers bestonden uit een aantal kindertjes die aan het dansen waren, naar waarvan de motoriek nog niet zo goed is en de obers waren de terrassen al aan het opruimen. Blijkbaar was ik te laat en ging ik toch maar naar bed. Nu blijkt de afstand van mijn hotel tot band hemelsbreed 50 meter te zijn, dus de muziek was goed te horen in mijn kamer. Ik had de deuren naar mijn balkon open staan zodat het lekker fris was in mijn kamer. Gelet op hetgeen ik gezien had liet ik de deuren maar open staan, want de band zou ieder moment wel stoppen. Nou dat viel tegen, want om 1 uur werd het pas stil. Nou vooruit dat moet kunnen. Echter om half twee begon de band weer te spelen. Ik weet niet waarvoor, of er waren toch nog mensen gekomen of ze vonden het gewoon leuk om samen te spelen. En natuurlijk zo hard mogelijk. In het begin bleef ik nog liggen, maar na een uur ging ik er toch maar uit om de balkondeuren te sluiten. Dat helpt natuurlijk wel voor de grootste herrie, maar je blijft het toch horen en de bassen blijven doordreunen. Om 4 uur hielden ze het voor gezien. En kon ik proberen te gaan slapen. In de tussentijd was ik in het donker ook nog met mijn kop en neus tegen de deurpost van de badkamer gelopen. Als ik sochtends in de spiegel kijk zit er een rode bloeduitstorting op mijn neus. Vandaag fiets ik dus als Bassie door spanje.

Toch weer om 9 uur op de fiets. Het is een mooie vlakke rit, maar toch weer ruim 100 km. Ik kom de duitsers op de electrische fietsen weer tegen en ik rijd ook nog een uur in de regen. Verder geen bijzonderheden, al had ik tussen de middag wel weer een soepje waar wat vreemde stukken vlees in zaten.

Nu in Leon zit ik op een terras met het uitzicht op het podium. Het gaat nu een beetje los, maar vanavond waarschijnlijk helemaal. Het is gelukkig niet dichtbij mijn hotel. De serveerster plakt net een briefje op mijn tafel. Hij is vanaf 21.00 uur gereserveerd. Dus dat ik niet denk dat ik hier de hele avond op de eerste rij kan blijven zitten.