Puente la reina - Najera 104 km
Gisterenavond toch maar om kwart voor 10 naar bed gegaan. Je moet je toch een beetje aanpassen. Alle gordijnen waren al dicht en het was behoorlijk donker. Toen ik overdag aankwam stonden de ramen open en waaide het flink in de kamer. Nu niet. De ramen waren dicht en het was er nu heet en benauwd. En dan heb ik het nog niet eens over de geur. Het is goed dat de blog niet in 4D wordt gemaakt, zoals nu met films gebeurd, anders kon je beter skippen naar het volgende verhaal.
Er lag een fransman naast me en die lag er ook al toen ik aankwam. Alleen hij lag er nu bij zoals Sinterklaas slaapt. Het kussen tegen de muur en hij er een beetje schuin tegen aan. Waar hij in de middag nog geen reactie had gegeven, begon hij nu tegen me te praten. Beetje raar als iedereen probeert te slapen. Hij was op 10 april gaan lopen vanuit Geneve en vond het leven in de albergues fantastisch. Hij had er zijn beroep van gemaakt, zei hij. Hij was onderweg ook een andere nederlander tegen gekomen, Rudolf. Of ik hem kende. Ik denk dat het toch niet helemaal goed is als je zo lang van huis bent.
Ik ging maar weer naar beneden, want slapen dat ging niet lukken. Even nog appen met mijn meisje, want die mis ik natuurlijk wel. En ze is het huis weer flink aan het verbouwen. Waar vind je zo'n vrouw.
Na een uur toch maar de stoute schoenen aan getrokken en weer naar bed. De meeste pelgrims waren al in diepe slaap en vormden samen een mooi orkest. De een maakte het geluid van een lekke fietspomp, de ander van een startende grasmaaier en weer een ander deed een specht na. Probeer dan maar eens te slapen. Nu ben ik wel wat gewend, want jaarlijks ga ik een oaar dagen skieen en slaap ik met Luc op een kamer. Die snurkt zo erg hard, dat ze in het ziekenhuis zeiden dat het geluid vergelijkbaar was met een vrachtwagen die met een snelheid van 80 km voorbij komt rijden. Hij is er voor behandeld en nu is het over.
In ieder geval het duurde even voor ik in slaap viel. Maar opeens werd ik wakker en bleek ik dus toch even geslapen te hebben. Het was 1 uur, dat hoorde ik namelijk aan de kerktoren die naast onze slaapplaats stond. Hij sloeg 5 keer. 1 keer voor elk kwartier en 1 keer voor het hele huur. Zo ging dat de hele nacht door.
Nu moet ik vertellen dat ik een klein probleem heb, als ik wakker word moet ik plassen. Maar ja, wat doe je op zo'n slaapzaal. Ga je er dan uit met het risico dat je mensen wakker maakt. Ik besluit te wachten in de hoop dat er meerdere zijn met dit probleem. En ja hoor, na 10 minuten gaat er iemand plassen. Voorzichtig eruit, de deur zachtjes open en weer terug. Dat kan ik ook. Dus 5 minuten later ga ik er ook voorzichtig uit, doe zachtjes met de deur en ga naar het toilet. Omdat het donker is besluit ik te gaan zitten, zodat ik niet het hele toilet nat maak. Ik ga op de bril zitten, maar omdat het allemaal nogal gammel is schuift de bril van de rand van de pot en de deksel tegen mijn rug. Uit de slaapzaal klink sssssstttt.
Om half zes gaan de eerste pelgrims hun rugzak al weer inpakken en naar het ontbijt. Douchen is er niet, wat misschien begrijpelijk is want je handdoek kan je natuurlijk niet droog meenemen als je eerst nog doucht. Ik hou het nog tot half 8 uit en ga me douchen en ontbijten. Daarna snel weg via de achteruitgang. Het miezert een beetje. Ik denk dat Jacobus huilt omdat hij zojuist een pelgrim heeft verloren.
Onderweg komik terecht in een halve triatlon, de een na de andere wielrenner komt me voorbij, sommigen nog in hun swimsuit. Voor mij wel prettig want er is geen ander verkeer op de waar ik last van heb. Blijkbaar heeft men er geen probleem mee dat ik er tussen fiets, al is er wel 1 overijverige agent de me aan de kant zet omdat er 3 wielrenners tegelijk aankomen. Ik luister netjes.
In Estella een stempel gehaald in de San pedro de la rua kerk. Drie jaar geleden was ik te lui om de trap van de kerk op te gaan. Daardoor had Ronald de stempel wel. Ik ging naar de bakker en zorgde dat we wat te eten hadden. Ik had mij stempel van de bakker. Nu wilde ik ze van beiden hebben, maar helaas de bakker was dicht.
Net buiten Estella besluit ik om bij een supermercado wat te drinken en eten te kopen. Echter er naast zit een klein barretje. Daar een broodje en een cola gegeten. Als ik bij het afrekenen 4 euro geef, terwijl het 3,80 is, en zeg dat het goed is, raakt de barvrouw mijn arm om me te bedanken. Lief he.
Ik fiets verder en kom in Sansol. Ik rijd hier langs een albergue, waar je naast het slapen ook in de middag een menu del dia kan nemen. Het ziet erg leuk uit en er staat mexicaanse muziek op. Ik verdiep me een beetje in de albergue en kom er achter dat ze 3 slaapkamers hebben, 2 van 3 personen en 1 van vier personen. Hier zou ik het nog durven om een nachtje te slapen. Dat is toch wat anders dan de 13, die ik na hertelling heb geteld, van afgelopen nacht.
Na 50 km kom ik Eef tegen uit Blijham, vlak bij Winschoten. Ik schat in een man van dik in de 60. Hij is da dag na koningsdag vertrokken uit Blijham en is nu weer op de weg terug. Is dus in 4 weken naar Santiago gereden. Wel op een omgebouwde racefiets, maar toch. Hij hoopt over 3 weken weer thuis te zijn zodat hij nog een weekje thuis heeft voor hij weer gaat werken. Hin reist alleen en dat bevalt hem prima. Slaapt niet in albergues, maar in goedkope hotelletjes en b&b's. Hij komt vandaag uit Najera. Ik vertel hem dat ik daar waarschijnlijk wil eindigen en hij geeft mij het telefoonnummer van een hotel daar. 35 euro voor een nacht. Hij wil naar Puenta la reina en ik "beveel" hem de albergue aan. We schudden elkaar de hand en wensen elkaar een goede reis.
10 km verder kom ik aan in Logrono. Als het meezit kan ik al om half zes in Najera zijn. Wel lekker om op tijd te stoppen en een goede nachtrust te hebben. Rustig fietsend door de straten van Logrono, hetgeen een stad van 133.000 inwoners is, kan ik ineens niet meer schakelen met mijn fiets. Nou ja, denk ik, als ik dan toch pech moet krijgen kan het maar beter in een grote stad zijn. Grote kans dat daar een fietsemaker is. Ik schiet een jongen aan en hij verteld me dat drie straten verderop een fietsenmaker is. Is dat een geluk. Het is kwart over 3 en hij zal zo wel open gaan. Als ik na enig zoeken bij de fietsenmaker kom, is hij om 1 uur dicht gegaan en gaat hij maandag pas weer open. Er staan een paar dames voor de deur. Ik vraag hun of ze een andere fietsenmaker kennen. Ze vertellen me dat ze er geen kennen, maar dat sowieso alle winkels gesloten zijn tot maandag. Er komt een man bij die zich met het gesprek bemoeit en hij weet te vertellen dat er aan de rand van de stad een groot winkelcentrum zit en dat daar een Decathlon is. Het roept bij mij niet de associatie op van een fietsenmaker, maar hij drukt me op mijn hart dat zij er 1 hebben.
Ik naar de Decathlon. Het is een mega-winkel. Ik kom de winkel in met mijn fiets en er komt direct een medewerker op me af. Ik vraag of hij me kan helpen want ik heb problemen met mijn fiets. Toch handig dat ik de afgelopen jaren een beetje spaans heb geleerd. Hij brengt me naar de werkplaats en daar staat een alleraardigste jongeman man die me kan helpen. Hij kijkt wat er aan de hand is en ziet dat de kabel van het versnellingsapparaat is gebroken. Dat is niet zo best. Tevens wijst hij me vol trots op een groot bord, waarop staat dat er per 1 mei (mayo, hij legt zijn vinger op de o zodat ik het beter begrijp) geen fietsen meer worden gerepareerd die niet bij Decathlon zijn gekocht. Wat nu! Ik zet mijn allerzieligste gezicht op en zeg dat er voor een pelgrim die anders tot maandag zou moeten wachten toch wel een uitzondering gemaakt kan worden. Hij begrijpt ook wel dat dit een beetje vreemd is en gaat aan de slag. Ik krijg netjes een bon van hem die ik bij de kassa kan afrekenen en geef hem een tip en bedank hem duizend maal.
Al met al was het al half 5 geworden en moest ik nog een kleine 40 km als ik naar het hotel van Eef wilde. Ik ging maar weer snel aan de slag. Toen ik om half 6 nog 18 km moest fiesten naar het hotel, heb ik gebeld om te reserveren. Het hotel was vol, maar ze hadden nog wel een pension. Daar heb ik dan een eigen kamer, maar een gedeelde badkamer. Ik heb het geboekt. De laatste 15 kilometers regende het licht, maar om half 7 was ik in Najera.
Het onderkomen is goed, dus ik zal hier lekker slapen. Het plaatsje is erg leuk. Het ligt aan de rio najerilla en is erg levendig. Ik hen het geluk dat de plaatselijke voetbalclub kampioen is geworden. Ik dacht eerst dat SVS kampioen was geworden, want ze hebben hetzelfde tenue.
Tot dus ver de gebeurtenissen van vannacht en vandaag. Ik hoop dat de belevenissen wat minder worden, zodat ik niet zoveel tijd aan de blog hoef te besteden.
Iedereen bedankt voor de reacties. Het zijn toch de dingen waar je naar uitkijkt als je alleen reist.
Er lag een fransman naast me en die lag er ook al toen ik aankwam. Alleen hij lag er nu bij zoals Sinterklaas slaapt. Het kussen tegen de muur en hij er een beetje schuin tegen aan. Waar hij in de middag nog geen reactie had gegeven, begon hij nu tegen me te praten. Beetje raar als iedereen probeert te slapen. Hij was op 10 april gaan lopen vanuit Geneve en vond het leven in de albergues fantastisch. Hij had er zijn beroep van gemaakt, zei hij. Hij was onderweg ook een andere nederlander tegen gekomen, Rudolf. Of ik hem kende. Ik denk dat het toch niet helemaal goed is als je zo lang van huis bent.
Ik ging maar weer naar beneden, want slapen dat ging niet lukken. Even nog appen met mijn meisje, want die mis ik natuurlijk wel. En ze is het huis weer flink aan het verbouwen. Waar vind je zo'n vrouw.
Na een uur toch maar de stoute schoenen aan getrokken en weer naar bed. De meeste pelgrims waren al in diepe slaap en vormden samen een mooi orkest. De een maakte het geluid van een lekke fietspomp, de ander van een startende grasmaaier en weer een ander deed een specht na. Probeer dan maar eens te slapen. Nu ben ik wel wat gewend, want jaarlijks ga ik een oaar dagen skieen en slaap ik met Luc op een kamer. Die snurkt zo erg hard, dat ze in het ziekenhuis zeiden dat het geluid vergelijkbaar was met een vrachtwagen die met een snelheid van 80 km voorbij komt rijden. Hij is er voor behandeld en nu is het over.
In ieder geval het duurde even voor ik in slaap viel. Maar opeens werd ik wakker en bleek ik dus toch even geslapen te hebben. Het was 1 uur, dat hoorde ik namelijk aan de kerktoren die naast onze slaapplaats stond. Hij sloeg 5 keer. 1 keer voor elk kwartier en 1 keer voor het hele huur. Zo ging dat de hele nacht door.
Nu moet ik vertellen dat ik een klein probleem heb, als ik wakker word moet ik plassen. Maar ja, wat doe je op zo'n slaapzaal. Ga je er dan uit met het risico dat je mensen wakker maakt. Ik besluit te wachten in de hoop dat er meerdere zijn met dit probleem. En ja hoor, na 10 minuten gaat er iemand plassen. Voorzichtig eruit, de deur zachtjes open en weer terug. Dat kan ik ook. Dus 5 minuten later ga ik er ook voorzichtig uit, doe zachtjes met de deur en ga naar het toilet. Omdat het donker is besluit ik te gaan zitten, zodat ik niet het hele toilet nat maak. Ik ga op de bril zitten, maar omdat het allemaal nogal gammel is schuift de bril van de rand van de pot en de deksel tegen mijn rug. Uit de slaapzaal klink sssssstttt.
Om half zes gaan de eerste pelgrims hun rugzak al weer inpakken en naar het ontbijt. Douchen is er niet, wat misschien begrijpelijk is want je handdoek kan je natuurlijk niet droog meenemen als je eerst nog doucht. Ik hou het nog tot half 8 uit en ga me douchen en ontbijten. Daarna snel weg via de achteruitgang. Het miezert een beetje. Ik denk dat Jacobus huilt omdat hij zojuist een pelgrim heeft verloren.
Onderweg komik terecht in een halve triatlon, de een na de andere wielrenner komt me voorbij, sommigen nog in hun swimsuit. Voor mij wel prettig want er is geen ander verkeer op de waar ik last van heb. Blijkbaar heeft men er geen probleem mee dat ik er tussen fiets, al is er wel 1 overijverige agent de me aan de kant zet omdat er 3 wielrenners tegelijk aankomen. Ik luister netjes.
In Estella een stempel gehaald in de San pedro de la rua kerk. Drie jaar geleden was ik te lui om de trap van de kerk op te gaan. Daardoor had Ronald de stempel wel. Ik ging naar de bakker en zorgde dat we wat te eten hadden. Ik had mij stempel van de bakker. Nu wilde ik ze van beiden hebben, maar helaas de bakker was dicht.
Net buiten Estella besluit ik om bij een supermercado wat te drinken en eten te kopen. Echter er naast zit een klein barretje. Daar een broodje en een cola gegeten. Als ik bij het afrekenen 4 euro geef, terwijl het 3,80 is, en zeg dat het goed is, raakt de barvrouw mijn arm om me te bedanken. Lief he.
Ik fiets verder en kom in Sansol. Ik rijd hier langs een albergue, waar je naast het slapen ook in de middag een menu del dia kan nemen. Het ziet erg leuk uit en er staat mexicaanse muziek op. Ik verdiep me een beetje in de albergue en kom er achter dat ze 3 slaapkamers hebben, 2 van 3 personen en 1 van vier personen. Hier zou ik het nog durven om een nachtje te slapen. Dat is toch wat anders dan de 13, die ik na hertelling heb geteld, van afgelopen nacht.
Na 50 km kom ik Eef tegen uit Blijham, vlak bij Winschoten. Ik schat in een man van dik in de 60. Hij is da dag na koningsdag vertrokken uit Blijham en is nu weer op de weg terug. Is dus in 4 weken naar Santiago gereden. Wel op een omgebouwde racefiets, maar toch. Hij hoopt over 3 weken weer thuis te zijn zodat hij nog een weekje thuis heeft voor hij weer gaat werken. Hin reist alleen en dat bevalt hem prima. Slaapt niet in albergues, maar in goedkope hotelletjes en b&b's. Hij komt vandaag uit Najera. Ik vertel hem dat ik daar waarschijnlijk wil eindigen en hij geeft mij het telefoonnummer van een hotel daar. 35 euro voor een nacht. Hij wil naar Puenta la reina en ik "beveel" hem de albergue aan. We schudden elkaar de hand en wensen elkaar een goede reis.
10 km verder kom ik aan in Logrono. Als het meezit kan ik al om half zes in Najera zijn. Wel lekker om op tijd te stoppen en een goede nachtrust te hebben. Rustig fietsend door de straten van Logrono, hetgeen een stad van 133.000 inwoners is, kan ik ineens niet meer schakelen met mijn fiets. Nou ja, denk ik, als ik dan toch pech moet krijgen kan het maar beter in een grote stad zijn. Grote kans dat daar een fietsemaker is. Ik schiet een jongen aan en hij verteld me dat drie straten verderop een fietsenmaker is. Is dat een geluk. Het is kwart over 3 en hij zal zo wel open gaan. Als ik na enig zoeken bij de fietsenmaker kom, is hij om 1 uur dicht gegaan en gaat hij maandag pas weer open. Er staan een paar dames voor de deur. Ik vraag hun of ze een andere fietsenmaker kennen. Ze vertellen me dat ze er geen kennen, maar dat sowieso alle winkels gesloten zijn tot maandag. Er komt een man bij die zich met het gesprek bemoeit en hij weet te vertellen dat er aan de rand van de stad een groot winkelcentrum zit en dat daar een Decathlon is. Het roept bij mij niet de associatie op van een fietsenmaker, maar hij drukt me op mijn hart dat zij er 1 hebben.
Ik naar de Decathlon. Het is een mega-winkel. Ik kom de winkel in met mijn fiets en er komt direct een medewerker op me af. Ik vraag of hij me kan helpen want ik heb problemen met mijn fiets. Toch handig dat ik de afgelopen jaren een beetje spaans heb geleerd. Hij brengt me naar de werkplaats en daar staat een alleraardigste jongeman man die me kan helpen. Hij kijkt wat er aan de hand is en ziet dat de kabel van het versnellingsapparaat is gebroken. Dat is niet zo best. Tevens wijst hij me vol trots op een groot bord, waarop staat dat er per 1 mei (mayo, hij legt zijn vinger op de o zodat ik het beter begrijp) geen fietsen meer worden gerepareerd die niet bij Decathlon zijn gekocht. Wat nu! Ik zet mijn allerzieligste gezicht op en zeg dat er voor een pelgrim die anders tot maandag zou moeten wachten toch wel een uitzondering gemaakt kan worden. Hij begrijpt ook wel dat dit een beetje vreemd is en gaat aan de slag. Ik krijg netjes een bon van hem die ik bij de kassa kan afrekenen en geef hem een tip en bedank hem duizend maal.
Al met al was het al half 5 geworden en moest ik nog een kleine 40 km als ik naar het hotel van Eef wilde. Ik ging maar weer snel aan de slag. Toen ik om half 6 nog 18 km moest fiesten naar het hotel, heb ik gebeld om te reserveren. Het hotel was vol, maar ze hadden nog wel een pension. Daar heb ik dan een eigen kamer, maar een gedeelde badkamer. Ik heb het geboekt. De laatste 15 kilometers regende het licht, maar om half 7 was ik in Najera.
Het onderkomen is goed, dus ik zal hier lekker slapen. Het plaatsje is erg leuk. Het ligt aan de rio najerilla en is erg levendig. Ik hen het geluk dat de plaatselijke voetbalclub kampioen is geworden. Ik dacht eerst dat SVS kampioen was geworden, want ze hebben hetzelfde tenue.
Tot dus ver de gebeurtenissen van vannacht en vandaag. Ik hoop dat de belevenissen wat minder worden, zodat ik niet zoveel tijd aan de blog hoef te besteden.
Iedereen bedankt voor de reacties. Het zijn toch de dingen waar je naar uitkijkt als je alleen reist.
En al je prachtige foto.s
Groetjes
Groetjes
Ik heb diepe bewondering voor je. Leuk dat je nu ook wat mensen ontmoet waar je mee kon praten.
Enne............. hij snurkt nog steeds.
Vaya!
Zondag.....normaal een rustdag maar zeker niet voor de pelgrims? Neem dan maar een extra biertje want die heb je in mijn ogen na deze week al verdiend. Op naar week 2.....