Laas - Urdos 76 km
30 mei 2018 - Urdos, Frankrijk
Vanochtend lekker uitgeslapen en om 9 uur aan het ontbijt. Het was deze keer een echt frans ontbijt. Dus een paar stukjes stokbrood, een beetje boter en jam en een grote bak slappe koffie. Niet echt een wielrenners ontbijt. Gelukkig had ik de avond er voor een uitgebreid 4-gangen diner gehad waar ik nog wel even op kon teren. Bij het weggaan kreeg ik nog een echte koffie. Mijn collega's weten hoe dat er uit ziet.
De eerste 32 km naar Oloron waren heuveltje op en af. Je merkte dat je in de buurt van de pyreneeen kwam en af en toe kon je ze ook zien. Het was weer zwaar bewolkt, maar droog.
In Oloron aangekomen even wat broodjes in geslagen bij de bakker en op een bankje opgegeten. Later naar de kerk geweest in Oloron voor een stempel in mijn pelgrimspaspoort. Helaas had de pastoor pas dienst vanaf 15.00 uur. Daar kon ik niet op wachten en ben zo snel mogelijk Oloron weer uitgegaan. Mijn eerste ontmoeting met Oloron, 3 jaar geleden, was namelijk geen succes. We hebben er toen geslapen in het smerigste hotel dat ik ooit heb gezien. Voor de details en de foto's verwijs ik je naar ons eerste reisverslag, waarin het verhaal blijkbaar niet voor niets "Places to leave" heet.
Dat pelgrimspaspoort is overigens best nog een gedoe in frankrijk. Het is de bedoeling dat je onderweg overal stempels laat zetten in je paspoort, zodat je in Santiago de Compostella kan aantonen dat je de reis gemaakt hebt. In spanje is dat geen probleem. Daar is de camino zo populair, dat ze zelfs bij de supermarkt vragen of je naast een bonuskaart ook een pelgrimspaspoort hebt voor een stempel. In frankrijk is dat moeilijker. Overal waar ik kom zijn de kerken dicht of als hij open is, is er niemand aanwezig. Dus tot nu toe nog een blanco paspoort.
Na Oloron (op 200 meter) begint de klimt naar de Col de Somport (1632 meter). Een klim van 56 km, waarvan de eerste 40 erg gemakkelijk zijn, maar de laatste 16 pittig worden. Een paar kilometer na het begin van de beklimming begint het te regenen. Ik heb mazzel, want ik ben in de buurt van een tankstation. Ik ga daar schuilen en eet nog wat van een broodje dat ik bij me heb. Vanuit het gebouwtje naast het tankstation lacht een dame vriendelijk naar me en na enige tijd zie ik dat er "boutique" op het gebouw staat geschreven. Ik denk dat is mooi, met die regen en kou kan ik wel een kop koffie gebruiken. Helaas het enige dat er verkocht wordt zijn autobanden en andere auto-gerelateerde artikelen. Na een half uur regent het nog en ik besluit maar weer te gaan fietsen. Niet prettig in de regen en met vrachtwagens die dan langs je rijden. Gelukkig gaat na een paar kilometer zelfs de zon schijnen en kan ik weer opdrogen. Echter na zo'n 35 km klimmen gaat het opnieuw regenen en besluit ik in het eerst volgende dorp wat te zoeken. Dat lukt gelukkig. Er zitten 3 hotels, waarvan er maar 1 open is. Maar dat is genoeg. Eerst maar een biertje genomen en daarna gedoucht om weer een beetje op te warmen.
Morgen dus nog 15 km naar de top en dan spanje in. Ik hoop dat dan eindelijk de zon gaat schijnen, want ik rijd al een aantal dagen nutteloos met een tube zonnebrandcreme rond.
De eerste 32 km naar Oloron waren heuveltje op en af. Je merkte dat je in de buurt van de pyreneeen kwam en af en toe kon je ze ook zien. Het was weer zwaar bewolkt, maar droog.
In Oloron aangekomen even wat broodjes in geslagen bij de bakker en op een bankje opgegeten. Later naar de kerk geweest in Oloron voor een stempel in mijn pelgrimspaspoort. Helaas had de pastoor pas dienst vanaf 15.00 uur. Daar kon ik niet op wachten en ben zo snel mogelijk Oloron weer uitgegaan. Mijn eerste ontmoeting met Oloron, 3 jaar geleden, was namelijk geen succes. We hebben er toen geslapen in het smerigste hotel dat ik ooit heb gezien. Voor de details en de foto's verwijs ik je naar ons eerste reisverslag, waarin het verhaal blijkbaar niet voor niets "Places to leave" heet.
Dat pelgrimspaspoort is overigens best nog een gedoe in frankrijk. Het is de bedoeling dat je onderweg overal stempels laat zetten in je paspoort, zodat je in Santiago de Compostella kan aantonen dat je de reis gemaakt hebt. In spanje is dat geen probleem. Daar is de camino zo populair, dat ze zelfs bij de supermarkt vragen of je naast een bonuskaart ook een pelgrimspaspoort hebt voor een stempel. In frankrijk is dat moeilijker. Overal waar ik kom zijn de kerken dicht of als hij open is, is er niemand aanwezig. Dus tot nu toe nog een blanco paspoort.
Na Oloron (op 200 meter) begint de klimt naar de Col de Somport (1632 meter). Een klim van 56 km, waarvan de eerste 40 erg gemakkelijk zijn, maar de laatste 16 pittig worden. Een paar kilometer na het begin van de beklimming begint het te regenen. Ik heb mazzel, want ik ben in de buurt van een tankstation. Ik ga daar schuilen en eet nog wat van een broodje dat ik bij me heb. Vanuit het gebouwtje naast het tankstation lacht een dame vriendelijk naar me en na enige tijd zie ik dat er "boutique" op het gebouw staat geschreven. Ik denk dat is mooi, met die regen en kou kan ik wel een kop koffie gebruiken. Helaas het enige dat er verkocht wordt zijn autobanden en andere auto-gerelateerde artikelen. Na een half uur regent het nog en ik besluit maar weer te gaan fietsen. Niet prettig in de regen en met vrachtwagens die dan langs je rijden. Gelukkig gaat na een paar kilometer zelfs de zon schijnen en kan ik weer opdrogen. Echter na zo'n 35 km klimmen gaat het opnieuw regenen en besluit ik in het eerst volgende dorp wat te zoeken. Dat lukt gelukkig. Er zitten 3 hotels, waarvan er maar 1 open is. Maar dat is genoeg. Eerst maar een biertje genomen en daarna gedoucht om weer een beetje op te warmen.
Morgen dus nog 15 km naar de top en dan spanje in. Ik hoop dat dan eindelijk de zon gaat schijnen, want ik rijd al een aantal dagen nutteloos met een tube zonnebrandcreme rond.
Vaya.