Santiago de Compostela - Tui 121 km

Gisterenavond, na het schrijven van de blog, verliet ik het hotel. De rolluiken van de bar onder het hotel waren gesloten. Het was zondag en ik vermoedde dat ze vandaag ook niet meer zouden open gaan.

Ik ging op zoek naar het restaurant El Gato Negro, omdat ik hoopte Pieter er tegen te komen. Bij het restaurant aangekomen bleek dat deze ook op zondag na 3 uur gesloten is. Het zijn natuurlijk de tentjes waar de bewoners van Santiago komen en niet de toeristen. Zij houden zich nog aan de traditionele rustdag op zondag.

Ik ben uiteindelijk maar op een terras gaan zitten waar veel mensen langs komen, in de hoop dat Pieter er ook een keer langs zou lopen. Ik had een lekker biertje en binnen een kwartier zag ik Pieter al voorbij schuifelen. Hij liep de menukaarten van de restaurants te bestuderen. Hij liep me voorbij en ik sprak hem aan. Hij kwam erbij zitten en daarna zijn we samen op zoek gegaan naar een restaurant. Het was een leuke avond. Pieter is een gezellige prater en een veelzijdig man. Zo maakt hij elke dag een of meerdere tekeningen van zijn reis. Hij heeft een heel boek vol en ik moet zeggen dat zag er erg mooi uit. Als we om 11 uur klaar zijn met eten nemen we afscheid van elkaar en ga ik terug naar het hotel. De bar is inderdaad gesloten en zo krijg ik dus niet de kans om de wijn uit een kom te drinken. Ik lig op tijd in bed.

Vandaag ontbeten in de bar. Koffie met appeltaart. Wat wil een fietser nog meer. De vader, die met die auto, is inmiddels mijn vriend geworden. We hebben het de afgelopen dagen over voetbal, immigrantenproblemen, fietsen en auto's gehad. Als ik weg ga loopt hij helemaal met me mee naar mijn fiets en draagt mijn bagage. Ik krijg een hand en hij zegt hasta proxima ano.

Ik ga op pad naar Porto. Ik heb nu niet de beschikking over routeboekjes of wegenkaarten. Ik heb thuis zelf een route uitgestippeld op de computer en deze op mijn garmin gezet. Je geeft dan een begin en eindpunt op, en eventueel nog wat tussenpunten, en de route wordt helemaal voor je gemaakt. Het is altijd weer een verrassing wat de computer er dan van maakt. Zo moest ik vorig jaar dwars door een weiland.

Ook nu is de route weer zeer verrassend. De route mijdt de drukke wegen, maar soms overdrijft hij een beetje. Dit betekent dat ik over de smalste wegen fiets (een auto en ik kunnen elkaar niet passeren), door de kleinste dorpjes kom, de steilste klimmetjes krijg en de slechste wegen moet bedwingen. Dit zorgt er soms ook voor dat ik het even zat ben om weer over een keienweg of grindweg te moeten fietsen. Ik probeer dan op mijn garmin zelf een route te vinden die door wat grotere plaatsen gaat zodat ik onderweg ook wat kan eten en drinken. Dat gaat dan ook wel eens fout. Zo gebeurt het dat ik op mijn garmin een route ziet die er helemaal niet is. Zo lijkt het soms dat wegen op elkaar aansluiten, maar gaan ze met een brug of tunnel over elkaar heen. En moet ik dan een heel stuk omrijden om weer op de juiste route te komen.

Onderweg krijg ik toch de mogelijkheid om te drinken en te eten. Ik koop zelfs een kistje met kersen. Ik eet er de helft van op en onderweg kan ik de rest aan een nederlands meisje en een pools echtpaar kwijt die van Porto naar Santiago lopen.

Na 100 km heb ik het wel gezien. Ik dacht eigenlijk met 90 km klaar te zijn en in Vigo te belanden, maar ergens is er iets mis gegaan. Booking.com geeft geen hotels in de directe omgeving en als ik bij hotelletjes of pension ga vragen of er nog plek is, zijn ze vol. Uiteindelijk vind ik pas na 121 km een hotel in Tui (niet de reisorganisatie).

Na te hebben gedoucht en mijn meisje gesproken  te hebben, ben ik de kroeg in gedoken voor een biertje. Ik heb dorst. Ik heb op de hotelkamer al 5 glazen water op. Ik begin blijkbaar al aardig op een spanjaard te lijken, want in de kroeg vragen 2 spaanse heren aan mij waar restaurant El Molino is. Toevallig was ik daar net voorbij gelopen, dus ik kon ze mooi de weg wijzen. Als ik later langs het restaurant loop zie ik de heren zitten. We zwaaien naar elkaar.

Ik zit nu mijn blog af te maken in een restaurant waar ik zit te eten. Ik heb hier een dagmenu voor 5,95 euro. Hier krijg ik het volgende voor, 3 pittige worstjes, patat, sla, een gebakken ei, een goed glas wijn en een sterke bak koffie. Zo goedkoop heb ik nog niet gegeten. Wel bedenk ik me opeens dat het een pokke herrie is in het restaurant. Als ik om me heen kijk zie ik alleen maar vrouwen met kinderwagens en kleine kinderen rondrennen. Ik zal toch niet in een of ander vrouwencafe terecht gekomen zijn?

Morgen hoop ik een korter ritje te kunnen maken. Ik zit nu op een paar km van de portugese grens en ben benieuwd hoe de route me gaat leiden. Als ik via googlemaps een fietsroute probeer te maken zegt googlemaps dat dit niet mogelijk is. Ik ben benieuwd. Eerst maar lekker slapen.