Omsloten ruimte

De routine is verbroken, het ritme verstoord. Niet meer elke dag tasjes inpakken, ontbijten, route voorbereiden en fietsen. Het lichaam is ambivalent. Aan de ene kant willen stofwisseling, spijsvertering en spieren fietsen, niets anders dan dat. Aan de andere kant geeft het lichaam voldoende signalen dat Rome en daarmee een grens bereikt is. Rust en herstel dus. Heerlijk geslapen in onze, ja wat zijn het eigenlijk, portocabins, caravans zonder wielen, minimalistische vakantiehuisjes? Maar wel met airco, de energiecrisis ten spijt. Elk huisje is voorzien van een of twee airco's. Schaamteloos, maar hierdoor worden het aangename koelhuisjes. Die we wel moeten wisselen, om 10 uur moeten we de iglo's verlaten, om beoogd anderhalf uur later ons appartement te betrekken. Dat appartement blijkt twee koelhuisjes aan elkaar met en keukentje ertussen. Prima wat ons betreft. Dat het een Italiaans anderhalf uur werd, dus twee en een half uur nemen we op de koop toe. We ontbijten ondertussen met een croissant bij het zwembad. Ook goed.  

De gevoelde motorische onrust kan gelukkig in de tweede helft van de middag ingevuld worden door naar het Vaticaan te fietsen. We travel light, de onbepakte fietsen dartelen langs de Tiber. Aankomst op het  Grote Plein is en blijft  imposant. De ruimte is groter dan het individu, altijd, maar hier wordt het je heel duidelijk gemaakt. De mens is nietig, de ruimte heel groot. En de kolommen van Bernini sluiten de armen om je heen. De Moederkerk verbeeld. We maken foto's van onszelf in deze ruimte.

Op aanwijzingen van de Moederkerk in Nederland krijgen wij een bypass route langs de wachtende rijen. De bewaking is van de orde van Schiphol, nou ja van een groot vliegveld bedoel ik. Alles en iedereen wordt gecontroleerd. Dan door naar de bronzen poort waar de kaarten trapopwaarts worden opgehaald. Bijzonder is dat je dan onderdeel wordt van de rondleiding van anderen. " Dit zijn de mensen die morgen op audiëntie bij de Paus mogen komen". Een vriendelijke Zwitserse Italiaan wijst er op dat we morgen wel vroeg aanwezig moeten zijn. Terugrekenend start de Paus om 10 uur, worden we om 9 uur verwacht en voor de veiligheidscheck moet je er om 8 uur zijn. Zo strak geregeld dat het duidelijk moet zijn dat de Paus geen Italiaan is.

We verkennen even waar het Friezenkerkje is, misschien kunnen we daar onze fietsen stallen morgen. Helaas de Friezen staan iets later op, vanaf half 10 geopend. Dan maar een biertje op een Vaticaans terras, het wordt even verder en onderweg daar naartoe worden we bijna omver gereden door een priester op een elektrische step. We missen kapelaan Odekerke op zijn opoefiets. De omgeving van het  Vaticaan is smoezelig, de schoonheid van Bernini en vrienden is omgeven door gebrekkigheid. Vuilnis, afbraak. Ook hier Bernini dus, in de Sint Pieter houdt hij ons met een zandloper voor dat wij er ooit niet meer zullen zijn, de omgeving van het Vaticaan toont dat schoonheid kwetsbaar is. 

Alles is theater in Italië en zeker in Rome. De uitbaatster van de de bar waar wij ons biertje drinken wordt afgelost door haar zoon en zij wil wegrijden. Helaas geblokkeerd door een vette Mercedes. Geen drukte, maar zij toetert twee keer en de eigenaar haast zich naar buiten om de weg vrij te maken. Met betrekkelijk gering gevoel voor haar fysieke omgeving steekt moeders achteruit de vierbaansweg op en rijdt rustig weg terwijl medeweggebruikers er twee keer zo hard omheen rijden. 

We rijden langs de Tiber terug naar de camping. Dat betekent  8 km lang sportcomplexen langs diezelfde rivier. Paardrijden, zwemmen, rugby, tennis. Alles gebeurt er langs of in (roeien) de Tiber. We eten in het restaurant bij de camping. Niet onverdienstelijk. We zien Gonnie en hij wiens naam niet genoemd mag worden, een prettig paar uit de buurt van Zwolle dat al jarenlang fietsvakanties viert. Zij hebben de Rome route gereden in een aantal etappes. En nu de laatste en morgen met de Flixbus of  Fluksbiz terug naar Milaan en vandaar naar Nederland.

Wij gaan naar de Paus, morgenvroeg al. Geen tijd voor ontbijt. Paus, Friezen en onze Palio opdracht nog. A domani!