Zaligheden (120 km)

We zijn begonnen. Prachtige zondagmorgen. Lichte tegenvaller dat de wind komt uit de richting van het doel van de eerste dag, zuidoost, dus tegen. We fietsen licht deze eerste dag, nog zonder bagage. Vanavond wordt de bagage nagebracht en eten we gevieren nog een keer samen. Morgen met volle bepakking. Dat betekent vanaf dan weer 5 weken leven vanuit twee tassen. Heerlijk vooruitzicht. 

De eerste 20 km worden we vergezeld door Rinus, de vader van Wijnand, vrolijk trappend op zijn Elfie. Na een tweede afscheid gaan we als duo verder. Het is rivieren- en kanalendag vandaag. Langs de waterwegen van Nederland rijden we naar het zuiden. In Noord-Brabant wordt het dorpse Nederland zichtbaar. Lage Zwaluwe, Made, Drimmelen. Ter zijde: het moet toch mogelijk zijn om in Nederland een D66 route te rijden. Mierlo, Kaag, Drimmelen. Fietsen wel, stemmen is wat anders.

Het eerste terras blijft lang weg. Tot die tijd is het staand de banaantjes en krentenbollen eten. Terras komt dan wel als geroepen. Lichaam  moet nog wennen aan de fiets. En andersom misschien ook wel. Voor zessen nog strijken we neer in Bergeijk, te midden van de 8 Zaligheden, de toeristische grensstreek met België. Gemoedelijk Brabant. Het rijke Roomse leven van weleer is zichtbaar aan de vele kappelletjes, kerken en heiligenbeelden. Rome is eerder bij ons dan wij bij Rome. Vanavond slapen we bij Eddie. Zo heet het hotel, morgen via België naar Maastricht. En waar kennen we Bergeijk ook al weer van, natuurlijk radio Bergeijk, een satirisch radioprogramma van de VPRO. Vanuit een gefingeerd, maar dus echt Brabants dorp, werden de wereldgebeurtenissen vertaald naar het perspectief van de kleine gemeente. En dan vooral de donkere kanten daarvan. Het echte Bergeijk is een Zaligheid.