Tui - Barcelos 73 km

Vandaag heb ik me voorgenomen om gewoon de route te volgen die mijn garmin aangeeft. En niet zelf nog andere routes te verzinnen, want dat is me gisteren niet goed bevallen. Het begint direct al goed. Na 100 meter sta ik bovenaan een trap, die ik volgens de route moet nemen. Dus met de fiets aan de hand ga ik meerdere trappen af, waarna ik weer in een smal straatje terecht kom. Na een paar kilometer door allerlei smalle straatjes en over steile heuveltjes gereden te hebben kom ik bij de grens. Volgens mij had het makkelijker gekunt, maar vooruit.

Zodra ik in portugal ben gaat de route over een fietspad. Mooi geasfalteerd en kilometers lang langs de rivier. Dat is fijn rijden en dat schiet ook lekker op. De pret duurt echter niet lang. Het fietspad gaat over in een grindpad en ik krijg 20 km lang allemaal heuveltjes met een stijgingspercentage tussen de 10 a 15%. Het is wel heerlijk rustig (op mijn ademhaling na), maar dat is niet zo vreemd. Over de eerste 29 kilometer doe ik tenslotte 3 uur en 3 kwartier. De bergen in spanje gingen sneller.

De rest van de dag is niet veel beter. Ik kom regelmatig de pelgrimswandelaars tegen die van Porto naar Santiago lopen. Dat zegt genoeg over de weg die ik moet fietsen. Veel keien en zand. Soms moet ik honderden meters lopen met de fiets aan mijn hand.

Onderweg bij een restaurant wat gegeten. Het zag er gezellig uit,  vol met portugezen. Waar ik me in spanje aardig kan redden qua taal, begin ik hier op nul. De serveerster komt mijn bestelling opnemen, maar spreekt geen engels en geen spaans. Ze noemt het dagmenu wel op, maar daar versta ik niks van. Ze gaat iemand in het restaurant zoeken die wel engels kan spreken. Er komt een heer die een beetje engels spreekt. Van hetgeen hij vertelt versta ik dat er soep is als voorgerecht en als hoofdgerecht bonen met iets en rijst. Het is heel lekker zegt  hij. Vooruit dan maar. De soep is goed, maar als het hoofdgerecht komt zie ik dat ik er weer ingetrapt ben. Het zijn bonen vermengd met orgaanvlees. Dit is al de derde keer tijdens mijn fietstochten dat ik iets onsmakelijks voorgeschoteld krijg. Ik vis de bonen eruit en vermeng dat met de rijst. Dat is best lekker, maar de rest heb ik laten staan.

Ik kom uiteindelijk om half zes plaatselijke tijd aan in Barcelos. In portugal is het een uur vroeger dan bij ons. Zo is het toch nog een lange fietsdag geworden.

Barcelos is ook een bekende plaats voor de pelgrims van Porto naar Santiago. Net als in Domingo de la calzada, op de pelgrimsroute van franrijk naar Santiago, heeft er ook hier een ongelofelijke gebeurtenis plaats gevonden met een haan. Het verhaal komt sterk overeen met dat in Domingo de la calzada.

De legende gaat als volgt: Op een dag in de 17e eeuw werd er zilver gestolen van een landeigenaar. Een bedevaartganger onderweg naar Santiago de Compostella wordt als schuldige aangewezen. Deze ontkent maar wordt wel schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Hij vraagt of hij de rechter thuis mag bezoeken. De rechter blijkt aan een maaltijd te zitten en de veroordeelde wijst naar een geroosterde haan op tafel. Hij vertelt dat de haan zal gaan kraaien op het moment dat hij opgehangen wordt en dat hij daarmee zijn onschuld zal bewijzen. De rechter besluit hierop de haan niet meer te eten. Wanneer de man wordt opgehangen begint de haan te kraaien. De rechter ziet zijn fout in en rent naar de galg maar is net te laat. De man heeft het echter toch overleefd doordat de knoop het niet gehouden heeft.

Ik heb vanavond de haan wel opgegeten. Ik liep in een straatje en zag dat men op hele grote bbq's kippen aan het braden was. Daarnaast zat een restaurant. Ongezellig ingericht, maar vol met portugezen. Daar moet ik zijn dacht ik, zeker met de wetenschap van afgelopen middag. Deze keer was het wel goed, alleen een beetje veel. Ik kreeg een hele kip in stukken gesneden en dat bedolven onder de patat. Ik denk niet dat die nog tot leven gaat komen.