Triacastela - Melide 83 km
Gisterenavond had Olga de was netjes voor de deur gezet. Ze had een briefje neergelegd dat ik haar moest roepen als ik in de ochtend weg zou gaan. Waarschijnlijk hoorde ze me thuis komen en kwam voor alle zekerheid haar geld ophalen voor de overnachting en het wassen.
Bij het weggaan, de volgende ochtend, was er dan ook geen Olga meer te bekennen. De liefde was van korte duur.
Omdat er geen ontbijt was bij Olga fietste ik een kleine 10 km naar het volgende dorp om daar wat te eten. In het dorp Samos kwam ik een bar tegen waar ruim 10 fietsen zonder bagage voor de deur stonden. Ik ging naar binnen en zag daar driekwart van de groep van cycle2explore zitten. De groep bestaat uit allemaal gepensioneerden, die er warmpjes bij zitten. En dan heb ik het niet over het geld. Ze hebben meerdere jasjes aan en allen een lange broek. Sommigen hebben nog zo'n regenpak aan waar je vroeger niet mee naar school wilde.
Ze kijken vol bewondering naar mijn benen. Niet omdat ze zo mooi zijn, maar omdat ze zo bloot zijn. Ze vragen of dat niet koud is, en ja dat is koud. Maar ik heb niks anders bij me. Daarnaast vertel ik ze dat het waarschijnlijk niet zoveel uitmaakt als het zo hard regent. Maar dat vinden ze een rare opmerking.
Ik bedenk me opeens dat als ik de leiding van cycle2explore misschien nog tegen kom, ik ze zal adviseren om omroep MAX te bellen. Ik denk dit het volgen van zo'n groep nog leuker is dan het volgen van een groep kampeerders. Ik denk dat hier meer drama is. Omdat ik ze niet meer ben tegen gekomen heb ik ze maar even gemaild. Hebben jullie volgend jaar ook leuke televisie.
Na 55 km, in hospital de la cruz, kom ik het amerikaanse stel tegen van 2 dagen geleden. We hebben het over de barre omstandigheden van de afgelopen dag en waar een ieder geslapen heeft. Zij zijn van plan om naar Palas de Rei te gaan, zo'n 15 km verder. Ik ga naar Melide. Dat ligt zo'n 30 km verder.
Ik ga weer op pad en het begint voor het eerst vandaag te regenen. Tot nu toe was het droog, maar erg fris.
Het wordt steeds drukker met wandelaars onderweg. Zij hoeven ook maar 100 km te lopen om in aanmerking te komen voor het compostelaat. Zelfs hele schoolklassen lopen de route en zij doen dat het liefst over de hele breedte van de weg. Net als bij ons op de fiets. Het gaat blijkbaar overal hetzelfde.
In Melide aangekomen stop ik om via booking.com een hotel te zoeken. Al snel komt het amerikaanse stel er weer aan. Ze zijn toch ook maar doorgefietst. Ze hebben vanaf maandag een hotel geboekt in Santiago, waar ik morgen hoop aan te komen. Dat gaat hun ook lukken. Woensdag vliegen ze naar Barcelona en verblijven nog een week aan de Costa Brava voor ze terug gaan naar Amerika. Ik vermoed dat ik ze nog wel ga tegen komen in Santiago of op het vliegveld. Ik vlieg namelijk woensdag ook via Barcelona naar huis.
Ik heb een prachtig hotel geboekt. Het is pas een half jaar open. Ik ga me douchen, neem een biertje aan de bar en ga nog een stempeltje halen in de kerk. Het giet.
Ik zit nu in een restaurant waarvan om een of andere duistere reden, omdat het de negende is (tenminste dat is wat ik versta), de keuken gesloten. Ik neem een wijntje, maak de blog af en ga zo op zoek naar een ander restaurant.
Tot morgen.
Bij het weggaan, de volgende ochtend, was er dan ook geen Olga meer te bekennen. De liefde was van korte duur.
Omdat er geen ontbijt was bij Olga fietste ik een kleine 10 km naar het volgende dorp om daar wat te eten. In het dorp Samos kwam ik een bar tegen waar ruim 10 fietsen zonder bagage voor de deur stonden. Ik ging naar binnen en zag daar driekwart van de groep van cycle2explore zitten. De groep bestaat uit allemaal gepensioneerden, die er warmpjes bij zitten. En dan heb ik het niet over het geld. Ze hebben meerdere jasjes aan en allen een lange broek. Sommigen hebben nog zo'n regenpak aan waar je vroeger niet mee naar school wilde.
Ze kijken vol bewondering naar mijn benen. Niet omdat ze zo mooi zijn, maar omdat ze zo bloot zijn. Ze vragen of dat niet koud is, en ja dat is koud. Maar ik heb niks anders bij me. Daarnaast vertel ik ze dat het waarschijnlijk niet zoveel uitmaakt als het zo hard regent. Maar dat vinden ze een rare opmerking.
Ik bedenk me opeens dat als ik de leiding van cycle2explore misschien nog tegen kom, ik ze zal adviseren om omroep MAX te bellen. Ik denk dit het volgen van zo'n groep nog leuker is dan het volgen van een groep kampeerders. Ik denk dat hier meer drama is. Omdat ik ze niet meer ben tegen gekomen heb ik ze maar even gemaild. Hebben jullie volgend jaar ook leuke televisie.
Na 55 km, in hospital de la cruz, kom ik het amerikaanse stel tegen van 2 dagen geleden. We hebben het over de barre omstandigheden van de afgelopen dag en waar een ieder geslapen heeft. Zij zijn van plan om naar Palas de Rei te gaan, zo'n 15 km verder. Ik ga naar Melide. Dat ligt zo'n 30 km verder.
Ik ga weer op pad en het begint voor het eerst vandaag te regenen. Tot nu toe was het droog, maar erg fris.
Het wordt steeds drukker met wandelaars onderweg. Zij hoeven ook maar 100 km te lopen om in aanmerking te komen voor het compostelaat. Zelfs hele schoolklassen lopen de route en zij doen dat het liefst over de hele breedte van de weg. Net als bij ons op de fiets. Het gaat blijkbaar overal hetzelfde.
In Melide aangekomen stop ik om via booking.com een hotel te zoeken. Al snel komt het amerikaanse stel er weer aan. Ze zijn toch ook maar doorgefietst. Ze hebben vanaf maandag een hotel geboekt in Santiago, waar ik morgen hoop aan te komen. Dat gaat hun ook lukken. Woensdag vliegen ze naar Barcelona en verblijven nog een week aan de Costa Brava voor ze terug gaan naar Amerika. Ik vermoed dat ik ze nog wel ga tegen komen in Santiago of op het vliegveld. Ik vlieg namelijk woensdag ook via Barcelona naar huis.
Ik heb een prachtig hotel geboekt. Het is pas een half jaar open. Ik ga me douchen, neem een biertje aan de bar en ga nog een stempeltje halen in de kerk. Het giet.
Ik zit nu in een restaurant waarvan om een of andere duistere reden, omdat het de negende is (tenminste dat is wat ik versta), de keuken gesloten. Ik neem een wijntje, maak de blog af en ga zo op zoek naar een ander restaurant.
Tot morgen.
Maar morgen is de laatste fietsdag. Dan schijnt de zon, staan er Spaanse schonen je oorverdovend met castagneten aan te moedigen, stierenvechters zwaaien met hun cape, de rioja vloeit door de straten. Morgen is de dag van de verloren fietser en word je op de schouders van de burgemeester Santiago ingedragen. Dus morgen geen blog. Je ligt ‘s-avonds dronken (natuurlijk van geluk) in het mooiste hotel van de stad. Net voordat je in coma raakt zie je de hele fietstocht in een flits aan je voorbij trekken, cycle2explore, je omroep slagtermax, Olga. Voordat je wegzakt zie je in een visioen Yvonne die het hele huis in Capelle aan het afbreken is. Het moest allemaal zo zijn, het is goed zo. Een prachtig slot!
En dat allemaal over slechts 60km. Voor het eerst deze reis ben ik jaloers op je!
Vandaag het eindpunt Santiago! Met hopelijk zoals Luc het heeft voorspeld : ZON. Dan smijt je de fiets aan de kant en gaat toch genieten van het feit dat je het hebt gehaald. Een enorme prestatie! !! dit keer nog meer dan andere keren. Je neemt een wijntje (of 2, meer mag ook) en gaat genieten.
Genieten van de prestatie....genieten van de stad Santiago....genieten van de wijn.....genieten dat je niet meer natregent.....dat je droge kleren draagt....en dat je naar huis gaat.
Yvonne, nog even schilderen; zet een bord 'Casa Olga' in je voortuin....
groet,
Hans