Het eind is in zicht

Degenen die voor me geduimd hebben, bedankt. Het was een van de betere fietsdagen.

Een paar kilometer nadat ik Cuellar heb verlaten, verandert het landschap volledig. Waar ik de afgelopen tijd door weidse en lege vlakten reed, rijd ik nu door de bossen. En dat zo'n 30 kilometer lang. De bossen bestaan uit naaldbomen en de geur die er hangt brengt me terug naar mijn jeugd. Het doet me denken aan de Katjeskelder een camping in Oosterhout. Een oom en tante hadden er een caravan waar wij wel eens naar toe gingen. En ook ben ik er nog weleens geweest met een schoolvriendje wiens ouders er ook een caravan hadden. Ik herinner me dat ik op de Katjeskelder voor het eerst patat speciaal heb gegeten, in mijn beleving de lekkerste die ik ooit gehad heb. Vreemd dat sommige dingen zo ineens opkomen alleen door de geur.

Het bos bestaat, zoals gezegd, uit naaldbomen. En aan veel van deze bomen hangt er een of meerdere emmertjes. Dit is om het hars op te vangen. De bomen zijn op een bepaalde manier van hun bast ontdaan, waardoor de hars in de emmertjes vloeit. Na een aantal kilometers zie ik een mannetje aan het werk met de bomen. Ik stop en maak stiekem een foto van hem. Maar als ik dichterbij kom denk ik waarom vraag ik niet gewoon of ik een foto van hem mag maken. Hij is zeer vereerd en gaat helemaal in de werkhouding staan om goed op de foto te komen. Hij werkt voor de overheid, ik denk het spaanse staatsbosbeheer. Met 20 collega's is hij elke dag in de weer om de bomen te bewerken en het hars in te zamelen. Hij heeft alleen al bij deze boom 4 emmertjes vol hars. Als ik hem vraag wat men van het hars maakt, verteld hij dat er een soort lijm van gemaakt wordt en dat het ook erg gewild is bij de vrouwen. Die had ik zelf kunnen bedenken.

Na 35 km kom ik aan in Coca. Coca heeft een prachtig kasteel en bij slecht weer zou dit de plek zijn waar ik zou overnachten. Het is echter goed fietsweer, dus ik besluit ergens een hapje te eten en wat drinken in te slaan voor het vervolg van de reis, nog ruim 50 km. Omdat het pas half 1 is lukt het eten niet erg. Ik kan met moeite een paar tapasjes krijgen, maar drinken is er gelukkig genoeg.

Een paar kilometer na Coca kom ik op een  Via Verde. Een oude spoorlijn die omgebouwd is tot een wandel/fietspad en die me tot in Segovia zal brengen. Zo'n Via Verde bestaat uit een verhard pad dat bezaaid is met grind, maar goed berijdbaar is. Mede omdat het nooit steile hellingen bevat. Een trein heeft namelijk nogal moeite om een steile helling te nemen. Ik passeer een aantal verlaten spoorwegstations en spoorwegtunnels en stop af en toe om een blikje cola te drinken. De reis is zeer relaxed.

Zo'n 7 km voor Segovia zegt mijn routeboekje dat ik het beste van de Via Verde af kan gaan en via de provinciale weg verder moet. Ze zeggen dat de weg wel druk is, maar dat ik dan minder hoef te fietsen omdat ik anders aan de andere kant van de stad terecht kom. Terwijl ik op het punt sta om de provinciale weg op te gaan en op mijn GPS eigenlijk niet goed kan zien of ik dat op het juiste punt doe, komt er een oudere man aan op een mountainbike. Hij vraagt waar ik heen moet en ik geef aan dat ik denk dat ik hier de provinciale weg op moet. Hij verteld me dat ik dat niet moet, maar dat ik de Via Verder moet volgen tot aan Segovia. Dat is minder steil en veel veiliger. Hij staat er op dat hij me begeleidt tot in Segovia. Ik moet wel rustig aan fietsen, zegt hij, want hij heeft onlangs een hartaanval gehad. Ik ben blij dat hij het zegt, want ik heb nog een paar kilo bagage aan mijn fiets hangen en dan ga je al niet zo hard. De vorige keer dat ik door een spanjaard de stad in werd geloodst, was in San Sebastian en heb ik me het schompes gefietst. Nu gaat de rit dus lekker relaxed. Mijn gids heet Alberto, heeft 2 dochters van in de 30 en een zoon van 28. Hij werkt nog als buschauffeur. Dus waar ik hem eerder betitelde als oudere man, is hij een man van mijn leeftijd. Hij werkt op het traject Segovia - Madrid, en vertelt me dat ik voor iets meer dan 4 euro met de bus naar Madrid kan. Hij zet me aan het denken. Alberto brengt me tot in Segovia en neemt op een gegeven moment afscheid omdat hij bij zijn huis is aangekomen. Hij vertelt me dat ik nog een stukje rechtdoor moet en bij de tweede rotonde kan ik links naar het busstation en rechts het oude centrum in. We nemen afscheid met een ferme handdruk en ik vraag hem of ik een foto van hem mag maken. Hij neemt er zijn bril en helm vooraf.

Ik ga dus uiteindelijk rechts het oude centrum in. Op zoek naar een hotel. Via Booking.com heb ik wel wat hotels gezien, maar de goedkoopste is 80 euro, en omdat ik eigenlijk 2 nachten wil blijven schieten de prijzen omhoog naar minimaal 250 euro voor 2 nachten. Waarschijnlijk omdat het ook weekend is. Ik hoop dat ik wat goedkopers kan vinden.

De oude binnenstad is verkeersvrij, dus alleen voor wandelaars. En dat gebied is vrij groot. Ik fiets langzaam door het wandelend publiek heen en dat gaat een hele tijd goed. Ik zie echter weinig hotels en degene die ik zie hebben mij te veel sterren. Als ik de zijstraatjes inschiet kom ik een agent op een scooter tegen. De schrik slaat me om het hart als hij voor me stopt. Vorig jaar had ik al een boete van 100 euro omdat ik geen helm droeg en het zal me toch niet weer gebeuren dat ik een boete krijg. Gelukkig is hij mild. Hij zegt niets, maar doet alleen Tom Manders na in de sketch over muizenvallen en muizenhokjes. Trip trip trip geen kaas vandaag. Ik stap gewillig van mijn fiets en ga verder lopen. Na een tijdje zie ik een hotel annex bar met 2 sterren. Ik besluit te vragen of er een kamer vrij is. Dat is er gelukkig en voor een prijs van 30 euro. Als ik op de kamer kom is het klein, maar netjes en er is zelfs airco. Ik besluit dan ook om een nacht extra te boeken.

Na het douchen de stad in gegaan en als ik rond een uur of 11 terug kom, staat de stoep voor mijn hotel vol. Alle coronaregels gelden hier niet meer. Het is echt druk. Ik ga naar mijn kamer om mijn Ipad te halen en ga in de bar, met een wijntje erbij, mijn blog schrijven. Tijdens het schrijven heb ik nog aanspraak met een meisje dat in opleiding is voor dokter. Ze doet de opleiding in Segovia, maar komt eigenlijk uit Madrid. Ze vindt Segovia maar saai. Nou dan moet ze maar eens naar Capelle aan den IJssel komen.

Het is nu bijna 1 uur, ik neem nog een wijntje en ga naar bed. Misschien tot morgen, want ik heb dus een rustdag.