Burgos - Carrion de los Condes 95 km

Het was een mooie fietsdag. Want wie durft het te zeggen, op de dag dat Maarten van der Weijden de elfstedentocht zwemmend volbrengt, dat hij een zware dag had. Wat een prestatie. Petje af.

Ik heb het me inmiddels afgeleerd om in het hotel te ontbijten. De koffie is vaak te slap en de keuze om te eten valt tegen. Ik ga dan ook zonder ontbijt op stap en stop na ongeveer een uur bij een bar voor een goede kop koffie en een broodje. Zo ook vandaag. Een broodje warm vlees. Heerlijk.

Het is heerlijk rustig op de weg en ik blijf de hele dag zo rond 800 en 900 meter hoogte fietsen. Uiteindelijk zal ik zo'n 600 hoogtemeters maken, hetgeen de helft is van gisteren.

Na zo'n 45 km kom ik bij de ruines van een abdij (San Anton) uit de 12e eeuw. De weg loopt op een aparte manier, namelijk dwars door de bogen van de oude abdij. Vier jaar geleden ging er nog naar binnen. Er zaten wat afkeurde hippies die onderdak verschaften zonder dat er stroom en water aanwezig was. Daarnaast probeerden ze er, volgens mij, ook een slaatje uit te slaan door te doen alsof ze de boel gingen restaureren. En daar vroegen ze natuurlijk een kleine donatie voor. Vorig jaar ben ik er niets eens meer gestopt, maar nu dacht ik laat ik eens kijken of het een beetje opgeknapt is. Toen ik aankwam bij de abdij was de toegang helemaal dichtgemetseld. Blijkbaar wordt het niet meer toegestaan dat ze er verblijven.

Aan de andere kant van de abdij is echter een klein openlucht cafeetje gekomen. Ik ga er een cola drinken en wordt begroet door een hartelijke gezette spanjaard. Hij dolt een beetje met me. Als ik wegloop roept hij me terug om me een stuk watermeloen aan te bieden en als ik weer wegloop hetzelfde maar dan voor een servet. Hij heeft van golfplaten een kleine overkapping gemaakt en hij heeft een apart gedeelte waar hij woont. Het is allemaal erg primitief, maar hij heeft wel stroom en water. Iedere gast wordt met een glimlach benaderd en met iedereen maakt hij een praatje. Hij heeft rustige muziek op staan van Ella Fitzgerald en Louis Armstrong, waarbij hij regelmatig een imitatie van de laatste doet. Als ik wegga neem ik nog 2 cola voor onderweg mee en geef hem een euro extra voor de hond. Ook deze imiteert hij. Hij heeft plezier in zijn werk en houdt het waarschijnlijk langer vol dan de buren.

Op een gegeven moment wordt ik ingehaald door een vrouw. Ze komt geruisloos voorbij en ik zie dat het een electrische is. Als ik achter me kijk zie ik zo'n 100 meter terug een man op de fiets. Even later haalt hij me in en als we de hoek om moeten staat zij te wachten. Ik stop ook. Het is een duits echtpaar en de man spreekt goed nederlands. Ook hij blijkt een electrische fiets te hebben. Hij haast zich er bij te zeggen dat hij 17 jaar geleden de tocht op een gewone fiets heeft gereden. Alsof ik hem zou veroordelen omdat hij op een electrische fiets rijdt. Ze fietsen zo'n 100 km op een accu, maar over de alpen was het maar 50 km. Meer dan genoeg om er overheen te komen. Het gesprek is kort en ze zoeven weer weg. Ik ga toch twijfelen of ik die Santos nog neem.

Om half vier kom ik aan in Boadilla del Camino. Ik kom hier toevallig in een hostal waar ik vier jaar geleden ook heb gegeten. Als ik wandelaar was en daar aan kwam, ging ik nooit meer weg. Ze hebben er een heerlijk terras met veel beschutting onder de bomen, een grote tuin met een zwembad en het eten is er goed. Ik ben helaas op de fiets en hou er niet van om met meerdere op een kamer te liggen, maar de verleiding is groot (zie ook de fotos).

Na de lunch nog 25 km gefietst. Het eerste hotel was vol, maar ze belden een hotel 50 meter verderop en die hadden nog plek.

Inmiddels, terwijl ik een biertje dronk en aan de blog werkte, is hier het cafe kort en klein geslagen omdat de spaanse voetbaldames door amerika zijn uitgeschakeld middels een dubieuze strafschop en is Maarten van der Weijden gefinisht. Hij zal ook wel biertje lusten.