Astorga - Villafranca del Bierzo 79 km

Een uur eerder opgestaan dan normaal. Het beloofd namelijk een hete dag te worden en ik moet beginnen met een lange klim. Dat is wel zo fijn als het nog niet zo heet is.

Na een uitgebreid ontbijt, met gebakken eieren, spek, worstjes, fruit en veel jus d'orange, zit ik om half negen op de fiets. Het is 22 graden, een lekkere temperatuur om te fietsen.

De klim is lang en op het einde echt zwaar, maar ben toch in ruim 2,5 uur boven. Dit terwijl ik had verwacht er minimaal 3,5 uur over te doen. Blijkbaar ben ik de afgelopen dagen een stuk sterker geworden in de benen.

Onderweg veel wandelaars en opvallend veel mountainbikers met een electrische mountainbike. Op de top, bij het ijzeren kruis (cruz del ferro) is het nog niet druk. Even de berg met steentjes oplopen en een fotootje maken en weer verder.

Als ik de afdaling heb afgerond is het inmiddels erg warm geworden. 35 graden. Maar wetende dat ik nog maar 30 km hoef te fietsen ga ik zonder moeite verder. Onderweg loopt nog wel een keer mijn ketting eraf, waardoor ik alle bagage van fiets moet halen om hem op zijn kop te zetten, maar verder geen enkel probleem. En zo gebruik ik ook nog een de smoelendoekjes van zwitsal om mijn handen schoon te maken. Sleep ik ze niet elke dag voor niets mee.

In het dorpje Fuentes Nuevas kom ik langs een kerkje waar een vrouw aan een tafeltje zit om je pelgrimspaspoort te stempelen. Iedere wandelaar of fietser die voorbij komt roept ze aan om een stempel te komen halen. Daarnaast verwacht ze wel dat je haar een kleine donatie geeft. Ik ga ook even het kerkje in, dat beschikt over een mooi altaar, om een foto te maken. Als ik de kerk weer uitkom is er ook een wandelaar. Het blijkt een fransman te zijn die vanuit Lourdes is komen lopen. Hij woont in Compiegne en verder krijg ik er niet veel uit. Hij is niet zo spraakzaam. Wel vraagt hij me om een zak met snoepjes, waarvan hij er 1 heeft genomen maar mij geen heeft aangeboden, terug in zijn rugzak te stoppen. Ik heb er niet stiekem alsnog 1 uitgehaald.

In Cacabelos, een kilometer of 10 voor ik ga stoppen, kom ik mijn belgische vriend met de Santosfiets weer tegen. We hebben elkaar een aantal dagen niet gezien en ik was ook wel benieuwd waarom we elkaar niet meer hadden getroffen in Estella. Het bleek dat hij daar op een camping was gekomen, maar zich er niet veilig voelde. Hij heeft er toen voor gekozen om nog een stukje door te rijden naar een andere camping.

We rijden het laatste stuk met elkaar op tot ik op mijn eindbestemming ben aangekomen. Het is 3 uur en ik ga een lunch nemen. Hij, ik ben er inmiddels achter dat hij Pieter heet, komt er gezellig bijzitten. Maar eet niet mee. Hij heeft besloten dat hij het de komende dagen een beetje rustig aan gaat doen, omdat hij 2 dagen voor ligt op zijn schema. De komende dagen wil hij nog maar 50 km per dag fietsen. Pieter is een fervent hiker en fietser. Hij gaat regelmatig met zijn rugzak de natuur in daar een aantal dagen te bivakkeren. Als ik hem vraag of zijn vrouw soms mee gaat, vertelt hij dat ze 10 jaar geleden is overleden aan huidkanker. Hij stond er vanaf dat moment alleen voor met 3 kinderen, waarvan de jongste 10 was. Hij is toen even de weg kwijt geweest, zoals hij dat zelf noemt, en heeft toen ook besloten om een week lang in de ardennen te gaan hiken in zijn eentje. Dat heeft hem geholpen om alles weer op de rails te krijgen en is hem zo goed bevallen dat hij het nu door heel europa doet.

Als ik bijna klaar ben met eten neemt Pieter afscheid. Hij gaat naar een camping zo'n 10 km verder. Misschien zien we elkaar morgen weer.

Ik zit nu aan de voet van de laatste grote berg. Morgen is de klim van 500 meter naar 1335 meter over een lengte van 33 km. Het wordt warmer dan vandaag, dus ik ga er weer vroeg uit. Pieter heeft een voorsprong van zo'n 10 km. Benieuwd of ik hem nog inhaal voor de top.